لتره

کهنه، پاره
( اسم ) زبانی قراردادی میان دو تن برای آنکه چون باهم تکلم کنند دیگران آن را نفهمند .۲- کسی که بند زبان ندارد یعنی هر چه را که بشنود همه جا نقل کند .

(لَ رَ یا رِ ) (ص . ) ۱ - پاره پاره . ۲ - کهنه .
(لُ رِ ) (اِ. ) = لوترا، لوتره : زبان قراردادی میان دو یا چندتن برای آن که دیگران حرف هایشان را نفهمند.۲ - دهن لق ، کسی که هر چه بشنود همه جا بگوید.

لتره. [ ل َ رَ / رِ ] ( ص ) پاره پاره و دریده. ( برهان ) ( صحاح الفرس ) :
بلتام آمد زنبیل و لتی خور [ د ] بلنگ
لتره شدلشکر زنبیل و هبا گشت کنام.خواجه غلامی خرید دیگر تازه
سست هل و هرزه گرد و لتره ملازه.پیری و درازی و خشک شنجی
گویی به گه آلوده لتره غنجی.بزیرپَرْش وشی گستریده وز بر خز
که دید مر نمد لتره را ز حله سقط ( ؟ ).نائبی نیستم چنانکه مرا
سازی و آلتی بود درخور
مردکی چند هست بس لتره
اسبکی چند هست بس لاغر.درزی لتره گشته چرا گشته ای تو هاژ
چون ماکیان بگیر خر اندر همی گراژ. || کهن و خلق. ( صحاح الفرس ). کهنه. ( برهان ). || مردم فربه و مرطوبی و پرگوشت. ( برهان ) :
خلعت ایمان تازه بر عمید خسته پوش
تا بدان خلعت فضیلت لتره و لمتر شود.|| مردم بیکار و کاهل وکمینه یعنی اراذل را گویند. ( برهان ).

---

لتره. [ ل ُ رَ / رِ ] ( اِ ) زبان قرارداده ای باشد میان دو کس که با هم تکلم کنند و دیگران نفهمند. ( برهان ). لوترا. لوتره. ( زبان زرگری و زبان مرغی از آنجمله است ). || ( ص ) شخصی که بند زبان نداشته باشد یعنی هر چه بشنود همه جا نقل کند. ( برهان ). || رانده و دور کرده. ( برهان ) . رجوع به لت و لوترا شود.

= لوترا
۱. کهنه.
۲. پاره، دریده.
۳. (اسم ) لباس کهنه و پاره.