لبون

عربی به فارسی

پستاندار

فرهنگ فارسی

( صفت ) شیردار ( میش شتر ) جمع : لبان لبن لبائن .
شیردار . یا میش و اشتر ماده شیر دار .

فرهنگ معین

(لَ ) [ ع . ] (ص . ) شیردار (میش ، شتر )، ج . لبان . لبن ، لبائن .

لغت نامه دهخدا

لبون . [ ل َ ] (ع ص ) شیردار. || میش و اشتر ماده ٔ شیردار. || آنکه شیر در پستانش فرود آمده باشد. لبونة. (منتهی الارب ). ج ، لِبان ، لبن ، لُبُن ، لبائن .
- ابن اللبون ؛ شتر کره ٔ دوساله یا به سال سوم درآمده . ابنة لبون ؛تأنیث آن . بنت لبون کذلک .
|| بنات لبون ؛ نهالان عرفط. (منتهی الارب ).

لبون. [ ل َ ] ( ع ص ) شیردار. || میش و اشتر ماده شیردار. || آنکه شیر در پستانش فرود آمده باشد. لبونة. ( منتهی الارب ). ج ، لِبان ، لبن ، لُبُن ، لبائن.
- ابن اللبون ؛ شتر کره دوساله یا به سال سوم درآمده. ابنة لبون ؛تأنیث آن. بنت لبون کذلک.
|| بنات لبون ؛ نهالان عرفط. ( منتهی الارب ).

لبون. [ ل َ ] ( اِخ ) نام شهری است. ( معجم البلدان ).

لبون . [ ل َ ] (اِخ ) نام شهری است . (معجم البلدان ).

کلمات دیگر: