گروگر

۱ - بسیار زیاد فراوان ۲ - پشت سرهم پیاپی .
۱ - ( صفت ) قابل پرستش معبود : گذر کردم ز آب و شکر گفتم بسجده پیش یزدان گرو گر . ( لبیبی ) توضیح در این مورد بعضی فرهنگها بمعنی قاهر و قادر و غالب ( صفات خدا ) و برخی دیگر بمعنی مراد بخش نوشته اند ( برهان ) و صحیح نمی نماید . ۲ - خدای تعالی ( و آن بجای ترکیب توصیفی یزدان گرو گر یا خدای گرو گر است : فرزند تو امروز بود جاهل و عاصی فردات چه فریاد رسد پیش گرو گر ? ( ناصر خسرو )

(گَ رُ گَ ) ۱ - (ص . ) قابل پرستش ، معبود. ۲ - خدای تعالی .
(گُ رُّ گُ ) (ق مر. ) (عا. ) پشت سرهم ، پیاپی .

گروگر. [گ َ گ َ ] ( اِخ ) یکی از نامهای خدای تعالی است. ( برهان ) ( آنندراج ) :
بغلطید پیش گروگر بخاک
همی گفت کای دادفرمای پاک.گر این کام بدهد گروگر ترا
ز شاهی مرا نام و دیگر ترا.فرزند تو امروز بود جاهل و عاصی
فردات چه فریاد رسد پیش گروگر. || ( ص ) قاهر و قادر و غالب و در صفت صانع و خالق استعمال میشود. ( آنندراج ). مرادبخش. ( برهان ) :
گذر کردم ز آب و شکر گفتم
بسجده پیش یزدان گروگر.آنی تو که ملک وقف کرده ست
بر نام تو ایزدگروگر.از مصطفی خلیفه و چون آدم صفی
از خود خلیفه کرد خدای گروگرش.

---

گروگر. [ گ ُرْ رُ گ ُ ] ( ق ) رجوع به گرگر شود.

۱. دادگر.
۲. از نام های باری تعالی: بدان ماند که یزدان گروگر / جهانی نو بر آورده ست دیگر (عنصری: ۶۹ ).