( اسم ) ۱- آب کم. ۲- گودالی که سیل کنده باشد . ۳ - شکلی از ۱۶ شکل رمل باین صورت .
ذولحیان لقب اسد بن عوف است
ذولحیان لقب اسد بن عوف است
لحیان
فرهنگ فارسی
فرهنگ معین
(لِ ) [ ع . ] (اِ. ) ۱ - آب کم . ۲ - گودالی که سیل کنده باشد.
لغت نامه دهخدا
لحیان. [ ل ِح ْ ] ( ع اِ ) آب اندک. || گو که سیل کنده باشد. ( منتهی الارب ). || نام شکلی از شانزده شکل رمل به این صورت :
لحیان. [ ل ِح ْ ] ( اِخ ) مغاکی آب دار. یا گوی از آن بنی ابوبکربن کلاب. ( معجم البلدان ).
لحیان. [ ل ِح ْ ] ( اِخ ) پدر بطنی است و هو لحیان بن هذیل بن مدرکةبن الیاس بن مضر. ( منتهی الارب ). و اسامةبن عمرو الفقیه از نسل اوست. ( الاعلام زرکلی ج 3 ).لحیان از بنی هذیل اند. ( تاریخ گزیده ص 126 ).
لحیان. [ ل َح ْ ] ( ع اِ ) تثنیه لَحْی. ( معجم البلدان ذیل کلمه لحیان ).
لحیان. [ ل َح ْ ] ( اِخ ) نام کوشک نعمان در حیرة. ( منتهی الارب ). ابیض نعمان. قصری که نعمان به حیره داشت. حاتم طائی گوید :
و مازلت اسعی بین خص و دارة
و لحیان حتی خفت ُ ان اتنصرا.
لحیان.[ ل ُح ْ ] ( اِخ ) نام دو رودبار است. ( منتهی الارب ).
لحیان. [ ل ُح ْ ] ( اِخ ) ذولحیان لقب اسدبن عوف است. ( منتهی الارب ).
-ااا-
( آنندراج ). || ( ص ) لحیانی. ریشو. بلمه. صاحب ریش دراز.لحیان. [ ل ِح ْ ] ( اِخ ) مغاکی آب دار. یا گوی از آن بنی ابوبکربن کلاب. ( معجم البلدان ).
لحیان. [ ل ِح ْ ] ( اِخ ) پدر بطنی است و هو لحیان بن هذیل بن مدرکةبن الیاس بن مضر. ( منتهی الارب ). و اسامةبن عمرو الفقیه از نسل اوست. ( الاعلام زرکلی ج 3 ).لحیان از بنی هذیل اند. ( تاریخ گزیده ص 126 ).
لحیان. [ ل َح ْ ] ( ع اِ ) تثنیه لَحْی. ( معجم البلدان ذیل کلمه لحیان ).
لحیان. [ ل َح ْ ] ( اِخ ) نام کوشک نعمان در حیرة. ( منتهی الارب ). ابیض نعمان. قصری که نعمان به حیره داشت. حاتم طائی گوید :
و مازلت اسعی بین خص و دارة
و لحیان حتی خفت ُ ان اتنصرا.
( معجم البلدان ).
لحیان.[ ل ُح ْ ] ( اِخ ) نام دو رودبار است. ( منتهی الارب ).
لحیان. [ ل ُح ْ ] ( اِخ ) ذولحیان لقب اسدبن عوف است. ( منتهی الارب ).
لحیان . [ ل َح ْ ] (اِخ ) نام کوشک نعمان در حیرة. (منتهی الارب ). ابیض نعمان . قصری که نعمان به حیره داشت . حاتم طائی گوید :
و مازلت اسعی بین خص ّ و دارة
و لحیان حتی خفت ُ ان اتنصرا.
و مازلت اسعی بین خص ّ و دارة
و لحیان حتی خفت ُ ان اتنصرا.
(معجم البلدان ).
لحیان . [ ل َح ْ ] (ع اِ) تثنیه ٔ لَحْی . (معجم البلدان ذیل کلمه ٔ لحیان ).
لحیان . [ ل ِح ْ ] (اِخ ) پدر بطنی است و هو لحیان بن هذیل بن مدرکةبن الیاس بن مضر. (منتهی الارب ). و اسامةبن عمرو الفقیه از نسل اوست . (الاعلام زرکلی ج 3).لحیان از بنی هذیل اند. (تاریخ گزیده ص 126).
لحیان . [ ل ِح ْ ] (اِخ ) مغاکی آب دار. یا گوی از آن بنی ابوبکربن کلاب . (معجم البلدان ).
لحیان . [ ل ِح ْ ] (ع اِ) آب اندک . || گو که سیل کنده باشد. (منتهی الارب ). || نام شکلی از شانزده شکل رمل به این صورت :
(آنندراج ). || (ص ) لحیانی . ریشو. بلمه . صاحب ریش دراز.
-ااا-
(آنندراج ). || (ص ) لحیانی . ریشو. بلمه . صاحب ریش دراز.
لحیان . [ ل ُح ْ ] (اِخ ) ذولحیان لقب اسدبن عوف است . (منتهی الارب ).
لحیان .[ ل ُح ْ ] (اِخ ) نام دو رودبار است . (منتهی الارب ).
کلمات دیگر: