گره گیر

( صفت ) ۱ - گره دار باگره . ۲ - چین دار پر چین : کمان ابرویش گر شد گره گیر کرشمه بر بدن میراند چون تیر . ( نظامی ) ۳ - مجعد پیچیده ( زلف و مانند آن ) : خند. جام می و زلف گره گیر نگار ای بسا توبه که چون توب. حافظ بشکست . ( حافظ ) ۴ - گلو گیر : در دلم غصه ای گره گیر است چرخ تسکین آن دهد ? ندهد . ( خاقانی )

( ~ . ) (ص . ) مجعد، پُرپیچ و تاب .

گره گیر. [ گ ِ رِه ْ ] ( نف مرکب ) مجعد. پیچیده. در صفات زلف و ابرو مستعمل است. ( آنندراج ) :
در دلم غصه گره گیر است
چرخ تسکین آن دهد ندهد.کمند رومیان بر شکل زنجیر
چو موی زنگیان گشته گره گیر.سر زلف گره گیردلارام
به دست آورد و رست از دست ایام.زلفین مسلسلش گره گیر
پیچیده چوحلقه های زنجیر.خنده جام می و زلف گره گیر نگار
ای بسا توبه که چون توبه حافظ بشکست. || گره دار. با گره :
کمان ابرویش گر شد گره گیر
کرشمه برهدف میراند چون تیر.چین ز ابروی گره گیر تو خط هم نگشود
تا قیامت نشود نرم کمانی که تراست.رجوع به گره بر ابرو افکندن شود.