کلمه جو
صفحه اصلی

گزانگبین

فارسی به انگلیسی

tamarix mannifera, (manna of the) tamarix mannifera, tamarisk

(manna of the) tamarix mannifera, tamarisk


مترادف و متضاد

manna (اسم)
ترنجبین، گزانگبین، من، مائده اسمانی

فرهنگ فارسی

مادهای زردرنگ واندکی شیرین که دربوته گزتولیدشده واز آن شیرینی معروف گزرادرست میکنندگزخوانسارمعروف است
( اسم ) شکرک مترشح از بوته های گز را انگبین گویند . این شکرک سفت و شکننده و دارای قند و الکل های مختلف است و خواص دارویی دارد از جمله بعنوان مسهل جهت اطفال و ضد راشی تیسم استعمال میشود . بعلاوه از آن نوعی شیرینی بنام گز درست میکنند و مخصوصا گزی که در اصفهان تهیه میشود از انواع مرغوب این شیرینی است . گز بویژه در اواخر تابستان بدست میاید بدین طریق که در زیر درختچه های گز چادر می اندازند و با چوب محکم به شاخه ها میزنند و مواد مترشحه را جمع آوری میکنند گز خوانسار طرفه خشک انگبینگزانجبین سمسار .
طلی باشد که بر برگ طرفائ نشیند

فرهنگ معین

(گَ زَ گَ ) (اِمر. ) شکرک مترشح از بوته های گز را گزانگبین گویند. این شکرک سفت و شکننده و دارای قند و الکل های مختلف است و خواص دارویی دارد. از جمله به عنوان مسهل جهت اطفال و ضد راشیتیسم استعمال می شود. به علاوه ازآن نوعی شیرینی به نام گز درست می کنند.

لغت نامه دهخدا

گزانگبین. [ گ َ اَ گ ُ / گ َ ] ( اِ مرکب ) من . ( آنندراج ) ( زمخشری ). طلی باشد که بر برگ طرفاء نشیند و آن شبیه به شیرخشت است بدون اینکه مایل به زردی باشد. ( بحر الجواهر ). نمی است مانند ترنجبین که بر ورق طرفاء می افتد. ( الفاظ الادویه ). شبنمی است که بر درخت گز و سایر اشجار می نشیند و مانند ترنجبین منعقد میگردد. هرچه از درخت بلوط و گز بهم رسد با قوت قابضه میباشد و بهترین او سفید صاف است که مخلوط به برگ نباشد و در اول گرم و در خشکی معتدل و مقوی آلات غذا و تنفس و باقوت مسهله خصوصاً بیدانگبین و جالی و جهت خشونت سینه و ضیق النفس حار و سرفه و ریاح غلیظه دماغ ونزلات نافع، و قدر شربتش تا ربع رطل. ( تحفه حکیم مؤمن ). و رجوع به اختیارات بدیعی و نزهةالقلوب شود.

فرهنگ عمید

ماده ای زردرنگ و اندکی شیرین که در بوتۀ گز تولید می شود و در تهیۀ شیرینی به کار می رود، شکرک بوتۀ گز.

دانشنامه عمومی

گز انگبین (گیاه). گز انگبین، گز فرانسوی (نام علمی: Tamarix gallica) نام یک گونه از سرده گز است.

دانشنامه آزاد فارسی

گَزاَنْگَبین (tamarix gallica)
شیرۀ درخت گزانگبین. براثر گزش حشره ای با نام Coccus manniparus ترشح می شود. این ماده دارای ساکاروز است و طبق بررسی های سال های اخیر، علاوه بر مادۀ مذکور حاوی نوعی موسیلاژ قابل هیدرولیز و انواعی از پراکسیدازهاست. گزانگبین ماده ای به رنگ سفید مایل به زرد، با طعمی کمی شیرین و ملایم است که علاوه بر تهیۀ شیرینی و گز، در طب سنتی در مداوای بیماری های کبدی، دستگاه گوارشی و دستگاه تنفس نیز کاربرد دارد. این درخت در مناطق گرمسیر و جنوب ایران می روید.


کلمات دیگر: