فراتر

پیشتر، نزدیکتر، جلوتربلندتر، بالاتر
۱ - پیشتر جلو تر : ۲ - نزدیکتر ۳ - بالاتر ۴ - ارزنده تر .

( فَ تَ ) (ق . ) ۱ - پیش تر، جلوتر. ۲ - نزدیک تر. ۳ - بلندتر، بالاتر. ۴ - باارزش تر.

فراتر. [ ف َ ت َ ] ( ق مرکب ) پیش تر. ( آنندراج ). جلوتر. آن سوتر. ( یادداشت بخط مؤلف ). اغلب در ترکیب به کار رود، مانند :
بگفتا فراتر مجالم نماند
بماندم که نیروی بالم نماند.- پای فراتر نهادن :
از نرد سه تا پای فراتر ننهادیم
هم خصل به هفده شد و هم دادسر آمد.- فراتر آمدن ؛ پیش آمدن : نه جای خود نشست بلکه فراتر آمد. ( تاریخ بیهقی ).
بدین صفت که تویی دل نه جای حضرت توست
فراتر آی که ره در میان جان داری.- فراتر رفتن ؛ پیش رفتن و نزدیک شدن به چیزی :
آن آتشی که قبله زردشت و عید اوست
میدیدمش ز دور و نرفتم فراترش.- فراتر شدن :
عجب درماند شاپور از سپاسش
فراتر شد که گردد روشناسش.که حیف است از اینجا فراتر شدن
دریغ است محروم از این در شدن.|| ( ص تفضیلی ) بیشتر و ارزنده تر : هر حکمتی رااعجازی هرچه فراتر. ( کلیله و دمنه ). فراتر صورت تفضیل «فرا» است. رجوع به فرا شود.

۱. پیش تر، جلوتر.
۲. بیشتر.
۳. (صفت ) [قدیمی] برتر.
۴. نزدیک تر.