( اسم ) سبدی که چوب و علف و هیزم و مانند آن از صحرا آورند .
کوار سبدی را گویند که میوه و امثال آن در آن کنند و بر چاروا بار نمایند و از جائی بجائی برند
کوار سبدی را گویند که میوه و امثال آن در آن کنند و بر چاروا بار نمایند و از جائی بجائی برند
کباره
فرهنگ فارسی
فرهنگ معین
(کِ رِ یا رَ ) (اِ. ) نک کواره .
لغت نامه دهخدا
( کبارة ) کبارة. [ ک َ رَ ] ( ع مص ) بزرگ گردیدن. کلان و تن دار شدن. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). بزرگ شدن. ( ترجمان القرآن جرجانی چ دبیرسیاقی ص 81 ).
کباره. [ ک َ رَ / رِ ] ( اِ ) کبار. کوار. سبدی را گویند که میوه و امثال آن در آن کنند و بر چاروا بار نمایند و از جایی به جایی برند. ( برهان ). سبدی که میوه و امثال آن بر آن کنند و بر خر کرده در شهر آورند. ( آنندراج ). کواره. زنبیل :
ترا این تن یکی خانه سپنج است
مزور بل مغربل چون کباره.
کباره. [ ک َ رَ / رِ ] ( اِ ) کبار. کوار. سبدی را گویند که میوه و امثال آن در آن کنند و بر چاروا بار نمایند و از جایی به جایی برند. ( برهان ). سبدی که میوه و امثال آن بر آن کنند و بر خر کرده در شهر آورند. ( آنندراج ). کواره. زنبیل :
ترا این تن یکی خانه سپنج است
مزور بل مغربل چون کباره.
ناصرخسرو.
|| خانه زنبور. || کاسه سفالین. ( برهان ).کباره . [ ک َ رَ / رِ ] (اِ) کبار. کوار. سبدی را گویند که میوه و امثال آن در آن کنند و بر چاروا بار نمایند و از جایی به جایی برند. (برهان ). سبدی که میوه و امثال آن بر آن کنند و بر خر کرده در شهر آورند. (آنندراج ). کواره . زنبیل :
ترا این تن یکی خانه ٔ سپنج است
مزور بل مغربل چون کباره .
|| خانه ٔ زنبور. || کاسه ٔ سفالین . (برهان ).
ترا این تن یکی خانه ٔ سپنج است
مزور بل مغربل چون کباره .
ناصرخسرو.
|| خانه ٔ زنبور. || کاسه ٔ سفالین . (برهان ).
کبارة. [ ک َ رَ ] (ع مص ) بزرگ گردیدن . کلان و تن دار شدن . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). بزرگ شدن . (ترجمان القرآن جرجانی چ دبیرسیاقی ص 81).
فرهنگ عمید
=کوار
کوار#NAME?
گویش مازنی
/kebaare/ سبد بزرگ چوبی که بر روی حیوان نهند و بر آن بار گذارند
سبد بزرگ چوبی که بر روی حیوان نهند و بر آن بار گذارند
واژه نامه بختیاریکا
کِوِرِه
کلمات دیگر: