راید

۱ - ( اسم ) پیغام آور رسول . ۲ - جاسوس . ۳ - آنکه او را برای پیدا کردن آب و علف فرستند . ۴ - جوینده و خواهنده . ۵ - ( اسم ) دست آس .
رائد . محله عظیمی است در فسطاط مصر .

(یِ ) [ ع . رائد ] (اِفا. ) ۱ - پیشرو. ۲ - جوینده . ۳ - جاسوس . ۴ - کسی که او را برای یافتن جای مناسب از پیش می فرستادند.

راید. [ ی ِ ] ( ع ص ، اِ ) رائد. اسم فاعل از ریشه «رود». جوینده و خواهنده. ( منتهی الارب ). جوینده و طلب کننده و خواهنده. ( ناظم الاطباء ). ج ، رادة، رُوّاد، رائدون. ( المنجد ) ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). || آنکه او را جهت طلب آب و علف فرستاده باشند. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از فرهنگ نظام ). فرستاده ای که او را قوم می فرستند جایی را که میخواهند در آنجا فرودآیند. ( از اقرب الموارد ) :
طعمه میجویی اوست راید تو
راه میپویی اوست قاید تو.|| پیشرو. ( دهار ). پیک. ( مهذب الاسماء ). || دسته دست آس و آن چوبی باشد که طاحن آنرا گرفته آسیا را بگرداند. ( از المنجد ) ( از اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ). دسته آس. ( آنندراج ) ( از مهذب الاسماء ). || کسی که منزل ندارد. || جاسوس. ( اقرب الموارد ).

---

راید. [ ی ِ ] ( اِخ ) رائد. محله عظیمی است در فسطاط مصر. ( از معجم البلدان ).

۱. جاسوس.
۲. فرستاده شده از طرف کسی.
۳. آن که قبل از کاروان یا گروهی برای یافتن جا می رود تا کاروان در آنجا منزل کند.