( مصدر ) لایق بودن سزاوارگشتن مناسب بودن شایسته بودن .
اندر خوردن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
اندرخوردن. [ اَ دَ خوَرْ / خُرْ دَ ] ( مص مرکب ) سزاوار گشتن. مناسب بودن. شایسته بودن. ( ازناظم الاطباء ) ( فرهنگ فارسی معین ). لایق شدن. مستحق شدن. روا بودن. پسندیده بودن. سزاوار بودن. ( از ناظم الاطباء ). لایق بودن. ( فرهنگ فارسی معین ) :
گرزم بد آهوش گفت از خرد
نباید جز آن چیز کاندرخورد.
پسر را که چونان پدر پرورد.
چنین گفته از تو کی اندرخورد.
دگر بر ره رمز و معنی برد.
کجا خواب و آسایش اندرخورد.
ره باده ساری نه اندرخورد.
بجز خاشه وی را چه اندرخورد.
گرزم بد آهوش گفت از خرد
نباید جز آن چیز کاندرخورد.
دقیقی.
بجز رای و دانش چه اندرخوردپسر را که چونان پدر پرورد.
فردوسی.
بدو گفت کای مهتر پرخردچنین گفته از تو کی اندرخورد.
فردوسی.
از او هرچه اندرخورد با خرددگر بر ره رمز و معنی برد.
فردوسی.
بدانگه که می چیره شد بر خردکجا خواب و آسایش اندرخورد.
فردوسی.
چنین گفت کز رای مرد خردره باده ساری نه اندرخورد.
اسدی.
بهر خاشه ای خویشتن پروردبجز خاشه وی را چه اندرخورد.
اسدی.
تلخ با شیرین کجا اندرخورد.مولوی.
پیشنهاد کاربران
اندر خوردن: به معنی شایستن و برازیدن و هماهنگ و همساز بودن
( ( ازو هر چه اندر خورد با خرد
دگر بر ره رمز و معنی برد ) )
( نامه ی باستان ، جلد اول ، میر جلال الدین کزازی ، 1385، ص 212 )
( ( ازو هر چه اندر خورد با خرد
دگر بر ره رمز و معنی برد ) )
( نامه ی باستان ، جلد اول ، میر جلال الدین کزازی ، 1385، ص 212 )
کلمات دیگر: