کیلیکیه

کیلیکیه، کیلیکیا یا قیلیقیا (به ارمنی: Կիլիկիա)،(به یونانی: Κιλικία)،(به ترکی استانبولی: Kilikya) نام منطقه ای در جنوب شبه جزیرهٔ آناتولی می باشد که امروزه چوکوروا خوانده می شود. کیلیکیه در جنوب خاوری در آسیای کوچک در ترکیه کنونی، و در شمال و شمال خاوری قبرس واقع شده و نزدیک به یک سوم خاک آناتولی را در بر می گیرند. این سرزمین را ارمنستان کوچک نیز خوانده اند. در منابع اسلامی از این منطقه با نام قالوقیه یاد شده است.
امام شوشتری، سید محمدعلی، مجله بررسی های تاریخی، فروردین و اردیبهشت ۱۳۴۸، شمارهٔ ۱۹
مردمان کیلیکیه به زبان لووی سخن می گفته اند.
کیلیکیه (Cilicia) منطقه ای است قدیمی در جنوب شرقی آسیای صغیر که تا امتداد ساحل مدیترانه، جنوب کوه های توروس، گسترش داشته است. در ۱۰۸۰ پرنس نشین مستقل ارمنی بود. در ۱۱۹۸ پادشاهی ارمنستان را تشکیل داد. در قرن پانزدهم به دست ترک ها فتح شد. در ۱۹۰۹ صحنه قتل عام ارامنه بود. به عنوان یک منطقه جدید در ترکیه، ارمنستان کوچک هم خوانده می شود و شامل استان های ایچل و ماراش است.
نخستین نشانه های زیست انسان در کیلیکیه به دورهٔ نوسنگی بازمی گردد. نام کیلیکیه ای ها در نوشته های آشوری به گونهٔ خیلیک کو آمده و در آغاز هزاره یکم پیش از میلاد یکی از چهار قدرت آسیای باختری بوده اند.