( اسم ) نیم خنده
نیم خند
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
نیم خند. [ خ َ ] ( اِ مرکب ) تبسم. ( یادداشت مؤلف ). تبسم و خنده ای که در آن لبها چندان از هم باز نشوند. ( ناظم الاطباء ). || ( نف مرکب ) متبسم.
- دهن نیم خند ؛ که برای خنده لبهایش از هم باز نشده است :
روزی که پسته دید لب همچو قند او
شد خنده زهر در دهن نیم خند او.
- دهن نیم خند ؛ که برای خنده لبهایش از هم باز نشده است :
روزی که پسته دید لب همچو قند او
شد خنده زهر در دهن نیم خند او.
صائب ( از آنندراج ).
کلمات دیگر: