قدرانداز

( صفت ) کمانداری که تیرش بخطا نرود .

قدرانداز. [ ق َ دَ اَ ] ( نف مرکب ) شخصی باشد کماندار که تیرش خطا نخورد. ( برهان ). تیرانداز حکمی که تیرش خطا نکند. ( آنندراج ). قادرانداز :
میدهی از جا کمانداری اگر سستی کنی
از قدراندازی تیر بلاغافل مباش.گو که این صف شکنان قصد ضعیفان نکنند
که در این قافله گاهی قدراندازی هست.ازقضا چشم سیاه تو به یادم آمد
قدرانداز نگاه تو به یادم آمد.رجوع به قادرانداز شود.

کمانداری که تیرش خطا نرود.