کلمه جو
صفحه اصلی

گریوان

فرهنگ فارسی

دهی است از دهستان بخش مرکزی حومه شهرستان بجنورد ( خراسان ) واقع در ۱۸ کیلومتری جنوب بجنورد کوهستانی و معتدل و دارای ۱۷۴۳ تن سکنه محصول غله میوه بنشن صنعت دستی قالیچه بافی .
( اسم ) گریبان : و چیزی که در گریوان طلب کند نیابد و آن در آستین باشد تا بدانستن غمی بدل او رسد ...

لغت نامه دهخدا

گریوان. [ گ ِ ری ] ( اِ مرکب ) گریبان. ( آنندراج ) : و چیزی که در گریوان طلب کند نیابد. ( تفسیر ابوالفتوح ). رجوع به گریبان شود.

گریوان. [ گ َ ری ] ( اِخ ) دهی است ازدهستان مرکزی بخش حومه شهرستان بجنورد، واقع در 18هزارگزی جنوب بجنورد و 4 هزارگزی خاور شوسه بجنوردبه میان آباد. هوای آن معتدل و دارای 1743 تن سکنه است. آب آنجا از چشمه تأمین میشود و محصول آن غلات ، بنشن و تریاک و میوه و شغل اهالی زراعت و قالیچه بافی و راه آن مالرو است. ( فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9 ).

گریوان . [ گ ِ ری ] (اِ مرکب ) گریبان . (آنندراج ) : و چیزی که در گریوان طلب کند نیابد. (تفسیر ابوالفتوح ). رجوع به گریبان شود.


گریوان . [ گ َ ری ] (اِخ ) دهی است ازدهستان مرکزی بخش حومه ٔ شهرستان بجنورد، واقع در 18هزارگزی جنوب بجنورد و 4 هزارگزی خاور شوسه ٔ بجنوردبه میان آباد. هوای آن معتدل و دارای 1743 تن سکنه است . آب آنجا از چشمه تأمین میشود و محصول آن غلات ، بنشن و تریاک و میوه و شغل اهالی زراعت و قالیچه بافی و راه آن مالرو است . (فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9).


فرهنگ عمید

= گریبان

گریبان#NAME?


دانشنامه عمومی

گِریوان، روستایی در دهستان آلاداغ بخش مرکزی شهرستان بجنورد استان خراسان شمالی ایران است. این روستا در شمال خراسان شمالی و در حدود ۱۸ کیلومتری شهر بجنورد می باشد. ریشه کلمه گریوان را «گئر» ترکی بمعنای واردشو و پسوند «وان» بمعنای فراوانی و از نظر زیبای شناسی در کلمه «کئرئو» به معنای «یار مشفق و مهربان» دانسته اند و در نتیجه گریوان به معنای «سرزمین مهربانان» خواهد بود.
بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵ جمعیت این مکان ۲٬۴۳۳ نفر (۷۶۵خانوار) بوده است.
گریوان روستای است دارای آب و هوای معتدل کوهستانی است که رودخانه پرآبی زمین های زراعی محدود آن را آبیاری می کند.
در ۲ کیلومتری موقعیت فعلی روستای گریوان، تپه ای باستانی بنام" امام قولاغی" وجود دارد که بقایای باقی مانده از گذشته، گویای وجودی شهر یا روستایی توسعه یافته و پررونق بوده است به گونه ای که از شبکه آبرسانی برخوردار بوده و آب مصرفی مردم از چشمه های واقع در بخش جنوبی آن به فاصله حدود ۲ تا ۳ کیلومتر بنام "بند جعفر" به وسیله لوله های سفالین تأمین می شده است. ظاهراً در اثر یک رخداد ناگوار و احتمالاً زلزله ای مخرب این آبادی نابود شده و معدود باقی ماندگان آن به محل فعلی گریوان مهاجرت کرده و در بالای تپه سکنا گزیده اند. پس از آن دسته ای از ترکهای افشار به این محل مهاجرت کرده و در بخش شرقی تپه اسکان یافته اند. با مهاجرت دادن قبایل کرد به خراسان شمالی، دسته از کردهای ایل چمشگزک (یا همان کرمانج که خود از شاخه های کرد محسوب می شود) در بخش غربی تپه گریوان درمحل "کلاته برج "ساکن شدند. در حال حاضر مردم گریوان به زبان ترکی تکلم می کنند. بسیاری از گریوانی ها اکنون در شهرهای مختلف ایران از قبیل بجنورد، قم، مشهد و تهران زندگی می کنند.


کلمات دیگر: