لاله ستان

( اسم ) ۱- لاله زار: هم از سعادت و اقبال بود و بخت جوان که دل نبستم بر گلستان و لاله ستان . ۲- رخسار : بنفشه زلف من آن آفتاب ترکستان همی بنفشه پدید آرد از دو لاله ستان . ( فرخی . چا . د .۲۵۲ )
لالستان . لاله زار

لاله ستان. [ ل َ / ل ِ س ِ ] ( اِ مرکب )لالستان. لاله زار. جای بسیار روئیدن لاله :
سروبنان کنده و گلشن خراب
لاله ستان خشک و شکسته چمن.بت من آن به دو رخ چون شکفته لاله ستان
چو دید روی مرا روی خویش کرد نهان.چو می به گونه یاقوت شد هوا بستد
پیاله های عقیقی ز دست لاله ستان.هم از سعادت و اقبال بود و بخت جوان
که دل نبستم بر گلستان و لاله ستان.ابر سیاه چون حبشی دایه ای شده ست
باران چو شیر و لاله ستان کودکی به شیر.جان را نشنیدم که بود رنگ ولی جانش
همرنگ یکی لاله که در لاله ستانست.گذری گیر از آن پس به سوی لاله ستان
طوطیان بین همه منقار به پر خفته ستان.گیادانه بگشاد و بنوشت برگ
به لاله ستان اندرافتاد مرگ.تو خود مطالعه باغ و بوستان نکنی
که بوستان بهاری و باغ لاله ستان.

۱. زمینی که در آن گل لاله فراوان روییده باشد، لاله زار.
۲. [مجاز] رخ و گونۀ معشوق: بنفشه زلف من آن آفتاب ترکستان / همی بنفشه پدید آرد از دو لاله ستان (فرخی: ۲۵۲ ). &delta، گاه به ضرورت شعری لاله سِتان خوانده می شود.