( صفت ) آشوبگر فتنه جو .
فتنه خیز
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
فتنه خیز. [ ف ِ ن َ / ن ِ ] ( نف مرکب ) آشوبگر. فتنه جو. فتنه انگیز :
بر سر راه او نشانیده ست
جلوه قدّ فتنه خیز مرا.
بر سر راه او نشانیده ست
جلوه قدّ فتنه خیز مرا.
ظهوری ( از آنندراج ).
فرهنگ عمید
جایی که از آن شر و فساد و فتنه برمی خیزد.
کلمات دیگر: