چاپلوسی

چاپلوسی به معنای مدح و ثنای کسی به منظور جلب توجه یا دریافت چیزی است و یکی از رذایل به شمار می رود. چاپلوسی، تملق هایی است که نشان از شرک خفی در نهاد شخصی دارد که آن را مرتکب شده است.
توطئه
عبدالرحمان بن اسحاق جوهری در صحاح می گوید: «رجلٌ مُلِق»؛ یعنی چیزی را می گوید که قلباً به آن اعتقاد ندارد.
هدف تملق گو جلب نظر و قلوب مردمی است که آنان را مؤثر در اموری می داند که مورد طمع اوست. مثلاً کسانی که پول پرست و مال دوست هستند، پیش ارباب ثروت خاضع بوده، از آنان تملق می گویند و برای آنان فروتنی می کنند.
عادت بعضی از مردم شده است که چرب زبانی و تملّق را دلیل بر مردم داری و حسن خلق تلقّی کرده، خلاف آن را نشانهٔ حقارت و کم ارزشی و نبود شخصیّت می پندارند.