ژنده پوش

( صفت ) آنکه لباس کهنه و فرسوده بر تن دارد کهنه پوش .

( ~. ) (ص فا. ) کهنه پوش .

ژنده پوش. [ ژَ / ژِ دَ / دِ ] ( نف مرکب ) کهنه پوش. خرقه پوش. مُتَحشف :
ز فرمان سر آزاده و ژنده پوش
ز آواز بیغاره آسوده گوش .با عقل پای کوب که پیری است ژنده پوش
بر فقر دست کش که عروسی است خوش لقا.پس بگفتی تاکنون بودی خدیو
بنده گردی ژنده پوشی را بریو.ز ویرانه عارفی ژنده پوش
یکی را نباح سگ آمد به گوش.چندان بمان که جامه ازرق کند قبول
بخت جوانت از فلک پیر ژنده پوش.قانعی ژنده پوش ناگاهی
درمی یافت در سر راهی.

۱. کسی که لباس کهنه و پاره بر تن داشته باشد، کهنه پوش.
۲. [قدیمی] خرقه پوش.