ذره بین

ذَرّه بین ابزاری است که از آن برای دیدن اشیای ریز استفاده می شود. بخش اصلی ذره بین از یک عدسی همگرا درست شده است که عمل بزرگ نمایی را انجام می دهد. یک عدسی همگرا معمولاً از دو سو یا یک سو کوژ (محدّب) است. یک قاب دسته دار، عدسی ذره بین را نگاه می دارد.
برای استفاده از ذره بین به منظور بزرگ نمایی اجسام، باید آن را آن قدر به جسم مشاهده شونده نزدیک کرد که جسم در فاصلهٔ کانونی عدسی قرار بگیرد. «فاصلهٔ کانونی» نامی است که به حد فاصل سطح عدسی تا نقطهٔ کانونی آن اطلاق می شود.
با قرار دادن ذره بین در آفتاب، پرتوها در نقطهٔ کانونی عدسی جمع می شوند. اگر در این حالت جسم غیر براقی را در نقطهٔ کانونی بگذارید، گرمای زیادی تولید می شود و می تواند جسم غیربراق را بسوزاند. این عمل را می توان بر روی کاغذ یا اجسام غیربراق دیگر آزمود.
مخترع ذره بین ابن هیثم از بزرگترین ریاضیدانان و فیزیکدانان مسلمان عرب بودند.

ذَرِّه بین (magnifying glass)
ذَرِّه بین
ساده ترین وسیلۀ اُپتیکی. نوعی عدسی همگرای دستی برای تولید تصویری مجازی، مستقیم، و بزرگ تر از جسم است. تصویر تولیدشدۀ مجازی یا توهمی براثر شکست پرتوهای نور در عدسی پدید می آید و فقط با نگاه کردن از داخل ذره بین رؤیت پذیر است.

ذره بین (اخترشناسی). ذَرِه بین (اخترشناسی)(Microscopium)
صورت فلکی غیرواضح نیمکرۀ جنوبی آسمان، به شکل ذره بین.