کلمه جو
صفحه اصلی

مهندسی الکترونیک

دانشنامه عمومی

مهندسی الکترونیک (به انگلیسی: Electronic engineering) یکی از شاخه های مهندسی است که از دانش علمی رفتار و اثر الکترون ها استفاده نموده و به توسعه قطعات، دستگاه ها، سیستم ها، یا تجهیزاتی می پردازد که انرژی الکتریکی یکی از فاکتورهای آنهاست؛ همانند لامپهای خلاء، ترانزیستورها، مدارهای مجتمع و مدارهای چاپی.
مشکلات خرید دستگاه ها
نبودن عدالت منطقه ای
ناسازگار بودن دستگاه ها و عدم تکمیل زنجیره خرید
عدم پیش بینی زیرساختهای لازم برای یک دستگاه
وجود رابطه در خرید تجهیزات
کلاه برداری شرکت های واردکننده و عدم گارانتی
ضعف قراردادنویسی
عدم اشتراک لینک خرید
این عبارت به شاخهٔ وسیعی از مهندسی اشاره دارد که زیرشاخه های بسیاری را در بر می گیرد. شامل رشته هایی که با توان، مهندسی ابزار دقیق، مخابرات، طراحی مدارهای نیمه هادی، و بسیاری دیگر در ارتباط اند.این واژه همچنین بخش بزرگی از دوره های تحصیلی مهندسی برق را که در بیشتر دانشگاه های اروپایی تدریس می شود را شامل می شود. اگرچه در آمریکا، مهندسی برق شامل تمام شاخه های آن از جمله الکترونیک است. انجمن مهندسان برق و الکترونیک آمریکا یکی از مهم ترین و مؤثرترین سازمان های این رشته های مهندسی به شمار می رود.
مهندسی برق هنوز هم مهندسی الکترونیک را در دانشگاه ها تحت پوشش قرار می دهد و فارغ التحصیلان، مهندس برق لقب می گیرند. برخی بر این باورند که «مهندس برق» باید برای کسانی به کار رود که در مهندسی قدرت و جریان های بالا یا مهندسی فشار قوی تخصص دارند. در حالی که گروهی دیگر معتقدند که مهندسی قدرت تنها یکی از شاخه های مهندسی برق است. در سال های اخیر رشته هایی جدید و جداگانه همچون مهندسی اطلاعات و مهندسی سیستم های مخابراتی را شاهد بوده ایم که در گروه های آموزشی تحت همین نام ها تحصیل می شوند.بیشتر دانشگاه های اروپایی مهندسی برق را برای مهندسان قدرت استفاده کرده و میان مهندسی برق و الکترونیک تفاوت قائلند. در آغاز دهه ۱۹۸۰ نیز واژه مهندسی کامپیوتر معمولاً برای اشاره به الکترونیک و مهندسی اطلاعات استفاده می شد.
مهندسی الکترونیک به عنوان یک حرفه از پیشرفتهای فنی در صنعت تلگراف در قرن ۱۹ و صنایع رادیو و تلویزیون در قرن ۲۰ حاصل شد. مردم به رادیو به خاطر جاذبه فنی؛ اول به خاطر دریافت و سپس انتقال اطلاعات علاقه مند شدند. بسیاری از مردمی که در دههٔ ۱۹۲۰ به رادیو و تلویزیون رفتند تنها آماتورهای دوره قبل از جنگ جهانی اول بودند.شاخه جدید مهندسی الکترونیک تا حد زیادی از پیشرفت تلفن، رادیو، تجهیزات تلویزیون و مقدار زیادی از توسعه سیستم های الکترونیکی در طول جنگ جهانی دوم از جمله رادار، سونار، سیستم های ارتباطی و مهمات پیشرفته و سیستم های جنگ افزاری حاصل شد. در مدت این سال ها این موضوعات به عنوان مهندسی رادیو شناخته می شدند و تنها در اواخر دهه ۱۹۵۰ استفاده از واژه مهندسی الکترونیک آغاز شد.در همین هنگام آزمایشگاه های الکترونیک (برای نمونه آزمایشگاه بل در ایالات متحده آمریکا) ایجاد شدند و با استفاده از کمک هزینه های شرکت های بزرگ صنایع رادیو، تلویزیون، و دستگاه های تلفن، شروع به تولید سلسله پیشرفتهایی در الکترونیک کردند. در سال ۱۹۴۸ ترانزیستور روی کار آمد و در سال ۱۹۶۰، مدارهای مجتمع انقلابی در صنعت الکترونیک برپا کردند. در انگلستان موضوع مهندسی الکترونیک به صورت مجزا از مهندسی برق به عنوان مدرک دانشگاهی در حدود سال ۱۹۶۰ اضافه شد. قبل از آن، دانشجویان مهندسی و موضوعات مرتبط همچون رادیو و تلویزیون، مجبور بودند تا در سازمان های آموزش برقی ثبت نام کنند که درسهای مربوط به الکترونیک نداشت. مهندسی برق نزدیک ترین موضوعی بود که می توانست با مهندسی الکترونیک همطراز قرار گیرد. اگرچه همسانی موضوعات تحت پوشش (بجز ریاضیات و الکترومغناطیس) تنها در سال اول دوره تحصیل سه ساله به طول می انجامد.


کلمات دیگر: