رضیع

کودک شیرخوار، همشیر، برادرهمشیر، لئیم
( صفت اسم ) ۱ - شیر خواره . ۲ - برادر همشیر . ۳ - بخیل ناکس جمع رضعائ .

(رَ ) [ ع . ] (ص . ) ۱ - شیرخواره . ۲ - برادر هم شیر.

رضیع. [ رَ ] ( ع ص ) طفل شیرخواره. ( آنندراج ). راضع. شیرخوار. شیرخواره. ( یادداشت مؤلف ). کودک شیرخواره. ج ، رُضَعاء. ( مهذب الاسماء ). شیرخوار. ( غیاث اللغات ). شیرخواره. ( دهار ) ( منتهی الارب ) :
افاضل و اماثل جهان رضیع احسان و ربیب انعام ایشان شده. ( ترجمه تاریخ یمینی ص 276 ).
دایه جود ترا گفتم که را خواهی رضیع
گفت باری آز را کش نیست امید فطام.و هر کس را که در خدمت و مصاحبت ایشان بود از شریف تا وضیع و مسن و رضیع همچنین. ( جهانگشای جوینی ).
گفت احمدرا رضیعم معتمد
پس بیاوردم که بسپارم به جد.فرّ جوانی گرفت طفل رضیع بهار
لب ز لبن بازشست شکوفه شیرخوار.|| همشیر. ( منتهی الارب ). دو طفل که از یک دایه شیر خورده باشند هر یکی مر دیگری را رضیع باشد. ( غیاث اللغات ) ( آنندراج ). برادر شیری : همشیره ؛ یعنی برادر یا خواهر از شیر. ( یادداشت مؤلف ). برادر شیرخواره. ( دهار ). برادر همشیر. ( فرهنگ فارسی معین ). || بخیل و ناکس. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).

۱. کودک شیرخوار.
۲. همشیر، برادر همشیر.