کلمه جو
صفحه اصلی

بخت بلند

فرهنگ فارسی

که بخت بلند دارا بلند بخت .

لغت نامه دهخدا

بخت بلند. [ ب َ ب ُ ل َ ] ( ص مرکب ) که بخت بلند دارد. بلندبخت. مقبل.

پیشنهاد کاربران

بخت برنا ؛ بخت جوان. بخت مساعد و بلند :
بر آنند کاندرستخر اردشیر
کهن گشت و شد بخت برناش پیر.
فردوسی.
بخت برنا وقایه عمر است
چشم بیناطلایه رخسار.
خاقانی.
کلمات دیگر: