تحمل

تحمل . [ ت َ ح َم ْ م ُ ] (ع مص ) از منزل برداشتن . (تاج المصادر بیهقی ) (زوزنی ). تحمل قوم ؛ کوچ کردن آنان و قرار دادن بارهای خود بر شتران بقصد رحیل . (قطر المحیط) (از اقرب الموارد). ارتحال . (منتهی الارب ). کوچ کردن . (ناظم الاطباء). || بار برداشتن . (تاج المصادر بیهقی ) (زوزنی ) (دهار). از جای برداشتن چیزی را و بار برداشتن . (آنندراج ) :
زنان باردار ای مرد هشیار
اگروقت تحمل مار زایند...

سعدی (گلستان ).

|| بر خود گرفتن امری را. (از اقرب الموارد)(از قطر المحیط). برداشتن بار کار را و بر خود گرفتن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || تحمل الحمالة ؛ ای حملها. (اقرب الموارد) (قطر المحیط) (منتهی الارب ). || بر خود رنج و مشقت نهادن . (آنندراج ). رنج و مشقت و آزار به خود برداشتن و با لفظ کردن و نمودن استعمال میشود. (فرهنگ نظام ). قبول رنج و مشقت . (ناظم الاطباء) : آنکه سنگ در کیسه کند از تحمل آن رنجور گردد. (کلیله و دمنه ).
سعدی همیشه بار فراق احتمال داشت
این نوبتش ز دست تحمل عنان گرفت .

سعدی .

|| سپاس گفتن صنیعت را. || به گردن گرفتن صنیعت را. (اقرب الموارد) (قطر المحیط). || نقل شهادت کسی را کردن بخاطر ادای آن شهادت بجای وی . || تحمل لفظ ضمیر را؛ دربرداشتن ضمیر را. (قطر المحیط). دارای ضمیر بودن لفظ. || تجلد. (قطر المحیط). به تکلف جلادت نمودن . || فروتنی و خضوع . (ناظم الاطباء). || سکوت . || بردباری و شکیبائی و صبر و شکیب و حلم و طاقت و طاقت بسیار. (ناظم الاطباء) :
گرد مثل مگرد که علم او
از طاقت و تحمل بیرون است .

ناصرخسرو.

رنج تعلم هرچند فراوانتر تحمل نیفتد، در سخن که شرف آدمی بر دیگر جانوران بدان است این منزلت نتوان یافت . (کلیله و دمنه ). هرکه درگاه ملوک را لازم گیرد و از تحمل رنجهای صعب ... تجنب ننماید... هرآینه مراد خویش ... او را استقبال واجب بیند. (کلیله و دمنه ). سنگی گران را به تحمل مشقت فراوان از زمین بر کتف توان نهاد. (کلیله و دمنه ). اصحاب از تعنت او شکسته خاطر میماندند و جز از تحمل چاره ای نبود. (گلستان ).
پای مسکین پیاده چند رَوَد
کز تحمل ستوه شد بُخْتی .

سعدی (گلستان ).

یکی گفتش آخر نه مردی تو نیز
تحمل دریغ است از آن بی تمیز.

سعدی .

- باتحمل بودن ؛ با صبر و شکیبایی بودن . باطاقت بودن . (ناظم الاطباء).
- بی تحمل ؛ بی صبر و بی طاقت . (ناظم الاطباء). بی صبر و ناشکیبا. ناتوان و بیطاقت .
- تحمل پذیر ؛ قابل صبر و شکیبائی . (ناظم الاطباء).
- تحمل کن ؛ بردبار. شکیبا. صبور :
تحمل کنان را نخوانند مرد
که بیچاره از بیم سر برنکرد.

سعدی (بوستان ).

- تحمل کنان ؛ در حالت بردباری . با صبر و شکیبائی :
شب سردشان دیده نابرده خواب
چو حربا تحمل کنان زآفتاب .

سعدی (بوستان ).

- تحمل گداز ؛بیشتر از توانایی و طاقت . (ناظم الاطباء). که تحمل را ببرد. که از تحمل برون باشد. فوق تحمل .

پایداری کردن
مقاومت کردن

صبر

طاقت ، تاب، توان

تحمل: ( tolerance ) ) [امراض نباتی]نوعی عکس العمل درمقابل عامل مرض که درآن نبات مصاب می شود ولی خسارت چندانی نمی بیند یا نشانه های شدیدی درآن به وجود نمی آید. که درواقع تحمل نوعی پذیرندگی است.

تحمل ( TOLERANCE ) [اصطلاح اعتیاد]تحمل عبارت است از: نیاز به مقدار بیشتر مواد برای مسمومیت یا اثر مورد نظر یا کاهش قابل ملاحظه تأثیر با ادامه مصرف مقدار معینی از مواد.

تحمل ( Tolerance ) [اصطلاح اعتیاد]شرایطی که در آن معتاد مصرف مواد را افزایش می دهد تا به همان تاثیر دست یابد.

صبوری

امید
برد باری

معنی کلمه تحمل :

تاب /طاقت/توان/صبر/

صبوری - صبر - طاقت - مقاومت - پایداری کردن

صبر کن - کمکن

سازگاری . تاب آوردن .

یارا

تاوش

تَحَمُّل
واژه ای اَرَبی اَز ریشه یِ " حَمَلَ " دَر ریختارِ " تَفَعُّل " که اَز نِگَرِ دَستورِ زَبانی کارواژه یِ ناگُزَرا به شُمار می آیَد.
بِهتَرین بَرابَر نَهاد " باریدَن وَ بُردَن " اَست ، هَرچَند که اِمروزه باریدَن به مینه یِ باران وَ بَرف باریدَن به کار می رَوَد. ریشه یِ حَمل هَمتَرازِ با " بار وَ بُرد یا بَر " اَست.
دَر کاربُردِ تَحَمُّل کَردَن ، این ها را می تَوان جای گُزین کَرد : بَرتافتَن ، بَرتابیدَن ، تاب آوُردَن ، تاب آوَری کَردَن ، بُردباری کَردَن ، باربُرد کَردَن