خرخر

خرناس، خروپف، خرناسه

خرخر. [ خ ِ خ ِ ] (اِ صوت ) حکایت صوت کشیدن چیزی سنگین بر زمین . (یادداشت بخط مؤلف ). || آواز کشیده شدن نوک چیزی بر زمین . (یادداشت بخط مؤلف ). || آواز شش چون بخلط انباشته باشد. (یادداشت بخط مؤلف ). || نام آواز گلوی خبه شده یا محتضر. (یادداشت بخط مؤلف ).
- امثال :
خرخر مرگ مادرزن از چه چه بلبل بهتر است . (از امثال و حکم دهخدا).

خرخر. [ خ ُ خ ُ ] (اِ صوت ) آواز نامطبوع که از گلوی خفته برآید. (یادداشت بخط مؤلف ). خرنا. خرناسه . غطیط: افتخاخ ؛ خرخر کردن در خواب . فخ ّ؛ خرخر کردن نائم در خواب . فخیخ ؛ خرخر کردن در خواب . (منتهی الارب ). || حکایت صوت خیشوم و بینی خفته . (یادداشت بخط مؤلف ). || قسمی آواز گربه . (یادداشت بخط مؤلف ).

خرخر. [ خ ُرْ رُ خ ُ ] (اِ صوت ) حکایت صوت کشیدن چیزی گران و سنگین بزمین چون تخته ٔ دراز و مانند آن . (یادداشت بخط مؤلف ).

خرخر. [خ ِ خ ِ ] (ع ص ، اِ) ماده شتر بسیارشیر. || مرد خوش خوراک و خوش پوشاک و خوش فراش . (منتهی الارب ).

خرخر.[ خ َ خ َ ] (مص ) دولای گردیدن و خم شدن . (از برهان قاطع). دوتوی شدن و خم گشتن . (آنندراج ) (انجمن آرای ناصری ) (شرفنامه ٔ منیری ). || (اِ) طاق . (از برهان قاطع) (ناظم الاطباء) (از آنندراج ). || پشته . || ایوان . (از برهان قاطع) (از ناظم الاطباء) (از آنندراج ) (شرفنامه ٔ منیری ). || گنبد. || پشته ٔ ایوان . (ناظم الاطباء). || (ص ) دولایی . || دوتایی و خمیدگی . || دوتا. (ناظم الاطباء). || (ع اِ) آواز آب و باد و عقاب . (از منتهی الارب ).

صدای ناصاف و گوش‌خراش، مثل صدایی که از کشیدن یک تکه‌سنگ آهن یا چوب بر روی چیز دیگر بلند شود.

صدایی که در حالت خواب از گلوی شخص خوابیده بیرون آید؛ خروپف؛ خرناسه.

لولو که موجودی خیالی جهت ترساندن کودکان است

جاده ی شوسه