جغرافیای انسانی

جغرافیای انسانی شامل: جغرافیای جمعیت، جغرافیای تاریخی، جغرافیای سیاسی، جغرافیای فرهنگی (نژاد و زبان)، جغرافیای شهری و برنامه ریزی شهری، جغرافیای روستایی و برنامه ریزی روستایی، جغرافیای کوچ نشینی، جغرافیای پزشکی و امراض، جغرافیای نظامی و جغرافیای ناحیه ای و برنامه ریزی است.جغرافیا و برنامه ریزی منطقه ای، جغرافیایی اقتصادی جغرافیایی حمل و نقل ]. جغرافیای انسانی در ایران دارای سه قله رفیع است که می توان از زنده یاد پرفسور حسین شکویی در تألیف کتاب های جغرافیایی، پرفسور محمد خسین پاپلی یزدی دز تحقیقات جغرافیایی و پرفسور سیروس سهامی در ترجمه کتب جغرافیایی نام برد. متأسفانه امروزه یک عده سود جو و بیسواد کرسی های جغرافیای کشور را در دست گرفته اند که با ترجمه های ضعیف و پر غلط بزرگترین حیانتها را به جامعه علمی کشور و توسعه و فهم درست و دقیق از جغرافیا میکنند. تقلب های گسترده و سرقتهای علمی آشکار آفت جان جغرافیایی کشور شده. ناگفته نماند که گروه حغرافیای دانشگاه تهران،دانشگاه شهید بهشتی،و دانشگاه خوارزمی در راس این ماجرا هستند. جغرافیای ایران بحرانی ترین دوران خود را سپری می کند به خصوص از سوی کسانیکه بدون داشتن اندک دانشی از زبان انگلیسی کتاب های متعددی را با غلطاهی فاحش تکنیکی و فلسفی روانه بازار سیاه شده کناب های جغرافیایی میکنند.
معرفی رشتهٔ دانشگاهی جغرافیای انسانی در ایران، روزنامه آفرینش.
جامعه شناسی در مطالعات امور مربوط به ریخت شناسی، خصوصاً در جامعه شناسی روستایی از جغرافیای انسانی کمک می گیرد.جغرافیای انسانی شاخه ای از جغرافیا است که متوجه بررسی الگوها و فرایندهایی است که برهم کنش انسان با محیط های جورواجور را شکل می دهد، که شامل جنبه های انسانی، سیاسی، فرهنگی، اجتماعی، و اقتصادی است. در حالی که توجه عمدهٔ جغرافیای انسانی به چشم انداز فیزیکی زمین نیست (نگاه کنید به جغرافیای فیزیکی) به سختی امکان پذیر است که هنگام بحث دربارهٔ جغرافیای انسانی، به چشم اندازهای فیزیکی -که در فعالیت های انسان در نقش بسیاری دارد- اشاره ای نکرد، که جغرافیای زیست محیطی دارد به عنوان پیوندی میان این دو پدیدار می گردد. جغرافیای انسانی می تواند به بسیاری از مقوله های گسترده تقسیم شود؛ مانند: