جست

ارجاع , صندتق النفایات , قفزة

جهش، عمل جهیدن، ارتفاع وبلندی چیزی ماننددیوار
( مصدر ) جستن تفحص کردن جست و جو .
در جنگل شناسی بجوانه ها که روی ریشه درخت ها و درختچه ها میروید گفته میشود و آنرا ریشه جوش نیز گویند .

جست. [ ج َ ] ( مص مرخم ، اِمص ) جهیدن. ( شرفنامه ). جهش. پریدن. ( از فرهنگ فارسی معین ). جَستن :
گورجست و گاوپشت و گرگ ساق و گرگ پوی
تیزگوش و رنگ چشم و شیردست و پیل پای.شیر از درد و خشم یک جست کرد چنانکه بقفای پیل آمد. ( تاریخ بیهقی ص 121 ).
در یکی زاویه بحال و بجست
تا سحرگاه نعره از کاغک.مسلم جوان راست بر پای جست
که پیران برند استعانت بدست.- جست و خیز ؛ جستن و خیز برداشتن. پرش. ( از فرهنگ فارسی معین ).
|| فرار کردن. گریختن. ( از فرهنگ فارسی معین ) :
نگه کرد بیژن درفشش بدید
بدانست کو جست خواهد گزید.|| رها شدن. خلاص شدن. ( از فرهنگ فارسی معین ).

---

جست. [ ج ُ ] ( مص مرخم ، اِمص )جُستن. تفحص کردن. جست و جو. ( از فرهنگ فارسی معین ). تفحص و تجسس و بحث. طلب. کاوش. تفتیش :
ترا گر بدی فر و رای درست
ز البرز شاهی نبایست جست.شکست آمد از ترک بر تازیان
ز جست فزونی برآمد زیان.مرد دین تا بجست دینار است
همچو ناقه درست بیمار است.زار مانده ست مرده ای دنیا
نکند جست را کری دنیا.بسا که از پس جست جهان چون پرگار
چو دایره همه تن گشته بود زنارم.|| نام علمی است که شعبه ای از جدل باشد. ابن خلکان گوید: کان اماماً فی فن الخلاف خصوصاً الجست و هو اول من افرده بالتصنیف. ( از دزی ج 1 ).

---

جست. [ ] ( اِ ) اسم هندی روی است که به عربی شبه نامند. ( فهرست مخزن الادویه ). روح توتیا.

---

جست. [ ج َ ] ( اِ ) در جنگل شناسی به جوانه ها که روی ریشه درخت ها و درختچه ها میروید گفته میشود و آنرا ریشه جوش نیز گویند. برای تفصیل بیشتر رجوع به کتاب جنگل شناسی تألیف کریم ساعی ج 1 ص 70، 71، 72 و 75 شود.

=جَستن
= جست وخیز: پرش، جهیدن و خیز برداشتن.
=جُستن

{coppice shoot} [مهندسی منابع طبیعی- محیط زیست و جنگل] آنچه پس از قطع درخت از رویش جوانه های موجود در کُنده به وجود آید
{gust} [علوم جَوّ] افزایش ناگهانی و کوتاه مدت سرعت باد

( جُست ) ( تح ) ؛ ؛ دنبال. مثلاً جست چه اگردی ؟ یعنی دنبال چه میگردی ؟ بعضی از واژگان فارسی در بختیاری معنی دیگری میدهند.