اسمان جل

آسِمان ( آسمان ) جُل -
کنایه از آس و پاس، فقیر، گدا، بینوا، تهیدست، مُفلس، دریوزه، محتاج، نیازمند، درویش، پاپَتی! و. . .

آواره، در به در - بی خانمان، خانه به دوش، آلاخون والاخون!

کلمه ایست بی بوته و ریشه که افرادی پست فطرت به صورت تیکه به افراد فقیر برای فخر فروشی بکار می رود کمی فرهنگ داشته باشیم

جل در زبان کردی به معنای لباس است.
آسمان جل یعنی کسی که سرپناهش آسمان است.
شاید جل در کلمه آسمان جل همان معنای سرپناه را داشته باشد و اصل کلمه کردی باشد.
این صرفا برداشت شخصی است، زیرا ریشه زبان موردی و فارسی یکی است و هر دو قدیمی هستند

در به در، بی راه، رفیق آسمان، بی مکان، ( من )

بی چیز
بی خانمان
فقیر

جل در زبان لری به جامه و ملحفه گفته میشود. در اینجا آسمان به جامه ای جهت گرم نگاه داشتن افراد بی سرپناه اشاره دارد.

آدمه لاشی