البالو

آلبالو. آلبالو (فارسی شرقی:آلوبالو) نام درخت و میوه ای است بومی جنوب غرب آسیا و اروپا با (نام علمی: Prunus cerasus). میوه آن ترش مزه و سرخ رنگ است. بلندی درخت آن ۳ تا ۱۰ متر است.صد گرم آلبالو ۱۶ گرم مواد قندی، ۰/۸۵ گرم پروتئین و ۸/۶ کالری دارد. به علاوه صد گرم آن حدود ۵۰ میلی گرم کلسیم، ۲۰ میلی گرم فسفر، ۱ میلی گرم آهن، ۴۰۰ واحد بین المللی ویتامین آ، ۰/۱۴ میلی گرم تیامین، ۰/۱۲ میلی گرم ریبوفلاوین، ۵ میلی گرم ویتامین C و نیز مقداری سدیم، منیزیم، پتاسیم، مس، روی و املاح دیگر دارد . برای آلبالو خواص زیادی ذکر کرده اند که از جمله می توان به ارزش آن در درمان التهاب کلیه، سلامتی قلب، ناراحتیهای کبد، معده و روده و نیز بیماری های تبدار اشاره کرد. دم کرده آلبالو خاصیت ادرارآور داشته و از قدیم به ارزش آن توجه داشته اند. از آلبالو برای تهیه آلبالو پلو، اشکنه آلبالو، شربت آلبالو و ترشی آلبالو و یکی از پر طرفدارترین لیکورهای جهان ویشنوکا و موارد دیگر استفاده می شود.میوه آلبالو و برگ های آن   یک درخت کوچک آلبالو در کرج   درخت آلبالو
از آلبالوهای ترش خشک شده در آشپزی از جمله سوپ،گوشت خوک ،کیک، تارت و پای استفاده می شود.
از آلبالو یا شیرۀ آلبالو در لیکورها و یا نوشیدنی ها استفاده می شود.در ایران، ترکیه،یونان و قبرس با درآوردن هستۀ آلبالو و جوشاندن آن با شکر مربا درست می کنند.با مخلوط کردن آب مربای آلبالو و آب خنک شربت درست می کنند.
میوه آلبالو و برگ های آن

آلبالو. درختچه هایی از جنس Cerasus، متعلق به تیرۀ گل سرخ. ارتفاع این درختچه ها گاه تا دَه متر می رسد. برگ بیضی پهن، گل های مجتمع در گل آذین چتر سفیدرنگ و میوۀ کروی قرمز تیره و آبدار با هستۀ صاف از خصوصیات آن هاست. آلبالو، میوه ای خوش طعم است که اثرِ تصفیه کنندۀ خون، مُسَکّن اعصاب، ضد سمّ، مُدِّر و ملیّن دارد و در رفع چاقی، تصلب شرایین، نقرس و بسیاری موارد دیگر مفید است. در کتب مختلف فارسی و عربی از این گیاهان با نام های قراصیا/ قراسیا، جراشیا، آلو بوعلی، آلوبالی و آلوبالو نام برده اند.