حایری شیرازی محمدصادق

حائری شیرازی، محمّدصادق (شیراز ۱۳۱۵ش)
روحانی مجتهد ایرانی، امام جمعۀ شیراز و نمایندۀ ولی فقیه در استان فارس. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در شیراز گذراند و وارد دانشگاه تهران شد. سپس برای تحصیلات حوزوی به قم رفت و نزد استادانی چون آیت الله فیض، امام خمینی و آیت الله بروجردی تحصیل کرد و به درجۀ اجتهاد رسید. از ۱۳۴۲ش به جریان مبارزه پیوست و در ۱۳۵۶ دستگیر و در زندان عادل آباد محبوس شد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، مسئولیت های متعددی برعهده گرفت که مهم ترین آن ها نمایندگی ولی فقیه، امامت جمعۀ شیراز، و نمایندگی مجلس خبرگان رهبری در سه دورۀ اول خبرگان بود. از وی آثاری در اخلاق و مسائل اجتماعی و فرهنگی اسلامی منتشر شده است.

[ویکی نور] محمدصادق (محی الدین) حائری شیرازی، در اسفند سال 1315، در شیراز در خانواده ای روحانی به دنیا آمد. پدرش آیت الله عبدالحسین حائری، مجتهد زاهد و عارفی بود که جز به ضرورت سخن نمی گفت.
آیت الله حائری تحصیلات کلاسیک خود را تا اخذ دیپلم ریاضی در شیراز طی کرد و در سال تحصیلی 35 - 34 به قصد شرکت در کنکور و ورود به دانشگاه به تهران آمد، اما مأموران رژیم پهلوی، وی را علی رغم داشتن همه شرایط برای ورود به دانشگاه، به دلیل مسائل سیاسی از تحصیل در دانشگاه بازداشتند. او از آن پس، به خاطر درک وجود جوهر استقلال در روحانیت و نظام طلبگی (سال 1335) به تحصیل علوم حوزوی رو آورد.
دوره سطح را ابتدا در مدرسه منصوریه و مدرسه سید علاءالدین حسین و سپس مدرسه آقاباباخان طی نمود. در این دوره از محضر درس آیت الله بهاءالدین محلاتی و آیت الله شیخ محمدعلی موحد بهره وافر برد.
وی پس از فراغت از دروس سطح، برای ادامه تحصیلات حوزوی به قم هجرت کرد و در درس آیت الله بروجردی و همچنین درس آیت الله داماد و امام خمینی(ره) حاضر شد و به کسب فیض پرداخت.
ورود آیت الله حائری به عرصه مبارزات سیاسی به سال های پس از تبعید امام خمینی(ره) به ترکیه بازمی گردد که با تبعید امام به ترکیه، به شیراز مراجعت نموده و به تدریس دروس حوزوی و سامان دادن یک حرکت فکری و فرهنگی به روز، در مسجد شمشیرگرها پرداخت.
در طول 10 سال جلسات مستمر در این مسجد، مبارزات سیاسی - فرهنگی خود با رژیم را پیگیری نمود و پس از تجربه سال ها زندان و تبعید در سال 1353، به قم مهاجرت نمود و این بار در کنار شهیدان آیت الله دکتر بهشتی و قدوسی و آیت الله جنتی و مصباح یزدی کمر همت به تربیت طلاب علوم دینی در مدرسه حقانی بست که بسیاری از خدمتگزاران فعلی نظام ثمره این سالیانند.