خالتور

خالتور اصطلاحی است که در ایران برای توصیف نوعی موسیقی بی ارزش و مبتذل به کار می رود.
«با موسیقی کوچه بازاری چطوری؟». بولتن نیوز. ۲۶ تیر ۱۳۹۴. دریافت شده در ۳۰ اکتبر ۲۰۱۸.
خالتور از واژهٔ روسیِ «خالتورا» (به روسی: халтура)، به معنیِ «کار بی ارزش»، «کارِ (هنری یا ادبیِ) با کیفیتِ پایین»، «کارِ سرِهم بندی شده»، «آشغال» و «بُنجُل»، ریشه گرفته است. تلفظ این واژه به صورت «خاله تورانی» و نسبت دادنش به شخص مجهولی به نام «خاله توران» ساختگی است و بنیانی ندارد.
خالتور در موسیقی ایرانی به موسیقی مبتذل، بی ارزش، فاقد کیفیت هنری و عمیقاً تجاری اشاره دارد. این لفظ می تواند برای توصیف چنین نوعی از موسیقی به کار برود («فلان خواننده خالتوری می خواند») یا برای توصیف اجراکنندگان چنین موسیقی به کار گرفته بشود («فلان خواننده خالتور است») یا حتی برای توصیف مجلسی که در آن چنین نوعی از موسیقی اجرا شده استفاده بشود («الآن از خالتور بر می گردیم») استفاده از این لفظ نزد مطربان رایج است و گاه آن را «خارتور» نیز تلفظ می کنند. این لفظ (مانند لفظ «مطرب») دارای بار منفی است و تحقیرآمیز است.
امروزه خالتور بیشتر به موسیقی های بی محتوا گفته می شود و بسیاری از موسیقی های دیس لاوِ امروزی را نیز خالتور می دانند.

خالْتور
(یا: خارتور) در اصطلاح مطربی به معنای مجلسی است، اعم از محفلی کوچک یا مجلس بزرگ عروسی یا ختنه سوران، که برای اجرای موسیقی در آن مطرب دعوت می کنند. این اصطلاح نسبتاً جدید است و مطرب های قدیمی آن را به کار نمی بردند. همچنین اصطلاحی تحقیرآمیز که موسیقی دانان خارج از حوزۀ مطربی به موسیقی های سَبُک و نازل اطلاق می کردند.