ریشه دواندن
بیخ کردن
فرهنگ فارسی
فرهنگ معین
(کَ دَ ) (مص ل . ) ریشه دوانیدن .
لغت نامه دهخدا
بیخ کردن. [ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) ریشه دواندن :
درخت کرم هر کجا بیخ کرد
گذشت از فلک شاخ و بالای او.
درخت کرم هر کجا بیخ کرد
گذشت از فلک شاخ و بالای او.
سعدی.
کلمات دیگر: