بلابل

بلابل . [ ب َ ب ِ ] (ع اِ) سختی اندوه و وسوسه . || ج ِ بُلابل . (منتهی الارب ). رجوع به بُلابل شود. || ج ِ بُلبل . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). رجوع به بلبل شود. || ج ِ بَلبلة. (ناظم الاطباء). رجوع به بلبلة شود.

بلابل . [ ب ُ ب ِ ] (ع ص ، اِ) مرد سبک گیر. (منتهی الارب ). مرد سبک دست که چیزی بر او مخفی نماند. || شخص سبک و چست در سفر و کمک کننده . (از ذیل اقرب الموارد بنقل از لسان ). ج ، بَلابل . (منتهی الارب ).

بلبل#NAME?