فضاپیمای اندور

فضاپیمای اِندِور (به انگلیسی: Space Shuttle Endeavour) نام یکی از ۳ فضاپیمای باقی مانده در ناوگان شاتل در سازمان هوانوردی و فضایی ملی آمریکا (ناسا) است که از سال ۱۹۹۲ تا ۲۰۱۱ در مأموریت های ارسال فضانوردان و قطعات فنی به ایستگاه بین المللی فضایی را به عهده داشت. این فضاپیما به یاد اولین کشتی جیمز کوک، دریانورد و کاشف و ستاره شناس انگلیسی قرن ۱۸ نامگذاری شده است. در سفرهای اولیهٔ جیمز کوک با اندیور، او برای دیدن گذر زهره از بین زمین و خورشید به جنوب اقیانوس آرام رفت. عبور زهره بین زمین و خورشید این امکان را به ستاره شناسان می دهد که فاصله ی زمین تا خورشید را اندازه بگیرند و از این به عنوان واحدی برای اندازه گیری فضا استفاده کنند. در سال ۱۷۶۹، کوک اولین کسی بود که نقشه ی نیوزلند را به طور کامل کشید و همچنین به هاوایی سفر کرد.
"مارک کلی"٬ فرمانده٬ چهارمین سفر فضایی٬ ناسا
"جرج هانسون"٬ خلبان شاتل٬ دومین سفر فضایی٬ ناسا
"مایکل فینک"٬ متخصص و فضانورد٬ سومین سفر فضایی٬ ناسا
"روبرتو ویتوری"٬ متخصص و فضانورد٬ سومین پرواز فضایی٬ آژانس فضایی اروپا
"اندرو فوستل"٬ متخصص و فضانورد٬ دومین پرواز فضایی، ناسا
"گرگوری کامیتوف"٬ متخصص و فضانورد٬ دومین پرواز فضایی٬ ناسا
Ferry flight on SCA NASA905 to Los Angeles, California
یک سال پس از فاجعه انهدام فضاپیمای چلنجر در سال ۱۹۸۶، کار ساخت فضاپیمایی برای جایگزینی چلنجر آغاز شد. برای اولین بار بود که برای نامگذاری یک وسیله ی فضایی در بین دبستان ها و دبیرستان های آمریکا مسابقه گذاشتند و در نهایت نام اندور را در سال ۱۹۸۹ بر روی این فضاپیمای بازگشتی گذاشتند. ساخت این فضاپیما در سال ۱۹۹۱ به پایان رسید و سپس در همان سال، برای تحویل به ناسا به پایگاه فضایی کندی در فلوریدا منتقل شد. نخستین پرواز شاتل فضایی اندور در سال ۱۹۹۲ انجام شد که طی آن خدمه شاتل٬ ماهواره ای مخابراتی به نام Intelsat VI F-3 را در مدار تعمیر نمودند. در هفتم ماه می ۱۹۹۲ زمانی که شاتل فضایی ایندیور برای نخستین بار راهی مدار زمین گردید کمی کمتر از دو سال از پرتاب ناموفق ماهواره مخابراتی Intelsat VI F-3 می گذشت. موتور مرحله سوم این ماهواره روشن نشده بود و بنابراین ماهواره همچنان در مدار پارکینگ خود در ارتفاع حدود ۳۰۰ کیلومتری به دور زمین می چرخید و نتوانسته بود خود را به مدار زمین آهنگ در ۳۶۰۰۰ کیلومتری سطح زمین برساند. سه فضانورد از هفت خدمه مأموریت STS49 به مدت ۸ ساعت و در قالب چندین راهپیمایی فضایی موفق شدند موتور مرحله سوم این ماهواره را تعویض و مجدداً آن را در مدار رها کنند تا راهی مقصد نهایی خود در مدار ژئوسنکرون شود.
اندیور از نظر تجهیزات و وسایل مدرن ترین شاتل ناسا می باشد. البته در دوره بررسی دوباره ی شاتل این امکانات به دو فضاپیمای دیگر اضافه شد. کامپیوترهای قوی تر و همچنین سیستم پیشرانه ی آن در نوع خود منحصر به فرد هستند. بازوی رباتیک که مجهز به یک دوربین پیشرفته و لیزر است، شاتل را برای پیدا کردن هرگونه صدمه ای بر بال ها و دماغه شاتل بازرسی می کند. فضاپیمای اندیور پس از بازسازی های مفصل، اکنون مجهز به ابزاری است که می تواند به شبکه برق ایستگاه بین المللی فضایی متصل شده و امکان تمدید مأموریت خود از ۱۱ روز به ۲۸ روز را بیابد.