بی سیم ٠ که درم ندارد ٠ بی پول ٠ فقیر
بی درم
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
بی درم. [ دِ رَ ] ( ص مرکب ) ( از: بی + درم ) بی سیم. که درم ندارد. بی پول. فقیر :
اوحدی گر تو صد زبان داری
عاشق بی درم زبون باشد.
بیدرم رابخون سگالش کن.
قافله محتشمان می زند.
اوحدی گر تو صد زبان داری
عاشق بی درم زبون باشد.
اوحدی.
محتشم را بمال مالش کن بیدرم رابخون سگالش کن.
نظامی.
چرخ نه بر بی درمان میزندقافله محتشمان می زند.
نظامی.
رجوع به درم شود.کلمات دیگر: