انوشتکین نیای بزرگ خوارزمشاهیان، جنگاوری ترک بود از اهالی غرجستان که توسط سپهسالار کل سپاه خراسان در زمان سامانیان به مزدوری گرفته شد. انوشتکین در دوران فرمانروایی سلجوقیان به سبب استعداد سرشار و کفایتی که از خود نشان داد به زودی مدارج ترقی را طی کرد و به مقامات عالی رسید تا این که سرانجام به فرمانداری خوارزم برگزیده شد. انوشتکین صاحب ۹ پسر بود که بزرگ ترین آنها، قطب الدین محمد نام داشت.
پس از انوشتکین، در سال ۴۷۶ خورشیدی، برای مدت کوتاهی اکینچی حکمرانی کرد و در همان سال با جریان مرگ اکینچی توسط برخی امرای سلجوقی شورشی، پسر ارشد انوشتکین، قطب الدین محمد به شاهی خوارزم رسید.
تاریخ ایران، میترا مهرآبادی، دنیای کتاب، تهران، ۱۳۷۴
