موضعی است بسیار ریگ به حجاز
دباب
فرهنگ فارسی
موضعی است بسیار ریگ به حجاز
فرهنگ معین
لغت نامه دهخدا
دباب. [ دِ ] ( اِ ) نعناع. نمام. و رجوع به دباب [ دُ ] و [ دَ ] شود.
دباب. [دِ ] ( ع ) ج ِ دبة. ( منتهی الارب ). رجوع به دبة شود.
دباب. [ دَب ْ با ] ( ع ص ) دبه گر. ج ، دبابون. ( مهذب الاسماء ). رجوع به دبه شود.
دباب. [ دَ ] ( اِ ) لواطت و اغلام. ( غیاث ) :
چندانکه ببالین تو گریان و غریوان
شبها به دباب آمدم ای خفته بیدار.
گهی دباب کسی را و گه کسی او را.
دباب خیز مر او را چو ناتوان بیند
گزر به دبّه او درنهد چنانکه بود
سزای گایان کردن چو رایگان بیند.
سیم بستانده تا دهد به دباب.
به دبّه علی موش گیر وقت دباب.
دباب. [ دَب ْ با ] ( ص ) این کلمه مصنوعی هجاگویان فارسی است که به صیغه وصف تفضیلی عرب کرده اند :
دباب شوخ دیده سوی خفته شد روان
تا کشک پخته کوبد در گوشتین جواز.
بر گروکان شب رود دباب.
چون وقت زیر برزدن آمد بهوش کرد.
دباب. [ دَ ب ِ ] ( ع ، اِ صوت ) کلمه ای که بدان کفتار را خوانند. || ( ص )به معنی دِبّی است ؛ یعنی نرم گام زن. ( منتهی الارب ).
دباب. [ دَ ]( اِخ ) نام آبی است واقع در اجاء. ( معجم البلدان ).
دباب. [ دَ ] ( اِخ ) نام کوهی است در دیار طی از آن بنی سعدبن عوف. ( معجم البلدان ).
دباب. [ دَب ْ با ] ( اِخ ) موضعی است. ( منتهی الارب ). نام موضعی است در شعر راعی. ( معجم البلدان ).
دباب. [ دِ ] ( اِخ ) موضعی است بسیارریگ به حجاز. ( منتهی الارب ) ( از معجم البلدان ).
چندانکه ببالین تو گریان و غریوان
شبها به دباب آمدم ای خفته ٔ بیدار.
سوزنی .
شراب پر خورد و مست خسبد و خیزد
گهی دباب کسی را و گه کسی او را.
سوزنی .
بهوشیاری شرم آیدش بخسبد مست
دباب خیز مر او را چو ناتوان بیند
گزر به دبّه ٔ او درنهد چنانکه بود
سزای گایان کردن چو رایگان بیند.
سوزنی .
شد خر پیر و میکشد خس کس
سیم بستانده تا دهد به دباب .
سوزنی .
بباد فتق براهیم و غلمه ٔ عثمان
به دبّه ٔ علی موش گیر وقت دباب .
خاقانی .
دباب . [ دَ ] (اِخ ) نام کوهی است در دیار طی از آن بنی سعدبن عوف . (معجم البلدان ).
دباب . [ دَ ](اِخ ) نام آبی است واقع در اجاء. (معجم البلدان ).
دباب . [ دَ ب ِ ] (ع ، اِ صوت ) کلمه ای که بدان کفتار را خوانند. || (ص )به معنی دِبّی است ؛ یعنی نرم گام زن . (منتهی الارب ).
دباب . [ دَب ْ با ] (اِخ ) موضعی است . (منتهی الارب ). نام موضعی است در شعر راعی . (معجم البلدان ).
دباب شوخ دیده سوی خفته شد روان
تا کشک پخته کوبد در گوشتین جواز.
روحی ولوالجی .
خر کیمخت گاه کرده سبیل
بر گروکان شب رود دباب .
سوزنی .
بیهوش گشت و بر ره دباب خوش بخفت
چون وقت زیر برزدن آمد بهوش کرد.
سوزنی .
رجوع به دَباب شود.
دباب . [ دَب ْ با ] (ع ص ) دبه گر. ج ، دبابون . (مهذب الاسماء). رجوع به دبه شود.
دباب . [ دِ ] (اِ) نعناع . نمام . و رجوع به دباب [ دُ ] و [ دَ ] شود.
دباب . [ دِ ] (اِخ ) موضعی است بسیارریگ به حجاز. (منتهی الارب ) (از معجم البلدان ).
دباب . [ دُ / دَ ] (اِ) نوعی از ریحان است و آنرا سوسنبرگویند و آن گرم و خشک است در سوم فواق را نافع است .(برهان ). سیسنبر است و آن بری و بستانی میباشد و بری قویتر از بستانی است . سوسنبر بستانی . ریحان خاص .
دباب . [دِ ] (ع ) ج ِ دبة. (منتهی الارب ). رجوع به دبة شود.