صفحه گرامافون
فارسی به انگلیسی
gramophone record
disc, record, recording
فارسی به عربی
تسجیل , طبق کبیر
مترادف و متضاد
تاریخچه، یادداشت، سابقه، بایگانی، مدرک، ضبط، نوشته، ثبت، پیشینه، صورت جلسه، صفحه گرامافون، رکورد، صورت مذاکرات، حد نصاب مسابقه
ضبط، ثبت، صفحه گرامافون، نگارش
دیس، صفحه گرامافون، بشقاب بزرگ، هر چیز پهن
دانشنامه عمومی
صفحه گرامافون یا صفحه وینیل یا صفحه (انگلیسی: Gramophone record)، ابزاری برای ذخیره سازی صدا و موسیقی به صورت آنالوگ است. از این صفحه در قرن بیستم به صورت گسترده استفاده می شد. صفحه گرامافون توسط دستگاهی به نام گرامافون یا فونوگراف قابل پخش است.
آلبوم پرآهنگ
ضبط و نشر آواها
صفحه گرامافون از یک دیسک تخت باجنس پلی وینیل کلراید ساخته شده است. صدا بر روی یک شیار بسیار باریک که از دور تا دور لبه خارجی صفحه به سمت مرکز آن می رود ضبط می شود. دستگاه گرامافون دارای سوزنی است که شیار روی صفحه را لمس می کند و بدین ترتیب صدای ضبط شده بر روی شیار، پخش می شود. از هر دو طرف صفحه می توان استفاده کرد و معمولاً صداهایی که روی هر یک از طرفین صفحه ضبط شده اند با هم متفاوت هستند.
توماس ادیسون در دهه ۱۸۷۰ میلادی اولین دستگاه فونوگراف را ساخت و از فویل آلومینیومی نازکی برای ضبط صدا استفاده کرد. پس از آن از استوانه هایی که با موم آغشته شده بودند برای ضبط استفاده شد. این استوانه ها می توانستند به راحتی از دستگاه فونوگراف خارج و دوباره درون آن قرار گیرند بی آنکه به محتوای صوتی ضبط شده آن ها آسیبی وارد شود. صفحه های دیسکی شکل گرامافون در اواخر دهه ۱۸۰۰ ساخته شد هرچند جایگزنی و استفاده متداول از آن ها به جای استوانه ها تا اواخر دهه ۱۹۲۰ به طول انجامید. حتی زمانی که فرمت های جدید مانند نوار کاست به طور انبوه به بازار عرضه شد بیشترین سهم بازار به صفحه های دیسکی گرامافون تعلق داشت.
صفحات گرامافون در اندازه های مختلف و سرعت های مختلف تولید می شوند. تقسیم بندی آن ها بر اساس قطر، سرعت بر حسب دور بر دقیقه و گنجایش آن ها می باشد. همچنین کیفیت صدای ضبط شده آن ها بر اساس کانال های صوتی مونو، استریو و کوادرافونیک از دیگر ویژگی های طبقه بندی آنهاست. جدول زیر بیانگر انواع آنهاست.
آلبوم پرآهنگ
ضبط و نشر آواها
صفحه گرامافون از یک دیسک تخت باجنس پلی وینیل کلراید ساخته شده است. صدا بر روی یک شیار بسیار باریک که از دور تا دور لبه خارجی صفحه به سمت مرکز آن می رود ضبط می شود. دستگاه گرامافون دارای سوزنی است که شیار روی صفحه را لمس می کند و بدین ترتیب صدای ضبط شده بر روی شیار، پخش می شود. از هر دو طرف صفحه می توان استفاده کرد و معمولاً صداهایی که روی هر یک از طرفین صفحه ضبط شده اند با هم متفاوت هستند.
توماس ادیسون در دهه ۱۸۷۰ میلادی اولین دستگاه فونوگراف را ساخت و از فویل آلومینیومی نازکی برای ضبط صدا استفاده کرد. پس از آن از استوانه هایی که با موم آغشته شده بودند برای ضبط استفاده شد. این استوانه ها می توانستند به راحتی از دستگاه فونوگراف خارج و دوباره درون آن قرار گیرند بی آنکه به محتوای صوتی ضبط شده آن ها آسیبی وارد شود. صفحه های دیسکی شکل گرامافون در اواخر دهه ۱۸۰۰ ساخته شد هرچند جایگزنی و استفاده متداول از آن ها به جای استوانه ها تا اواخر دهه ۱۹۲۰ به طول انجامید. حتی زمانی که فرمت های جدید مانند نوار کاست به طور انبوه به بازار عرضه شد بیشترین سهم بازار به صفحه های دیسکی گرامافون تعلق داشت.
صفحات گرامافون در اندازه های مختلف و سرعت های مختلف تولید می شوند. تقسیم بندی آن ها بر اساس قطر، سرعت بر حسب دور بر دقیقه و گنجایش آن ها می باشد. همچنین کیفیت صدای ضبط شده آن ها بر اساس کانال های صوتی مونو، استریو و کوادرافونیک از دیگر ویژگی های طبقه بندی آنهاست. جدول زیر بیانگر انواع آنهاست.
wiki: صفحه گرامافون
کلمات دیگر: