شرقی

شرقي , خاوري , ساکن شرق , بطرف شرق , مشرقي , اسيايي

شرقی . [ ش َ ] (اِخ ) یزدی . مولانا محمد از اقارب شرف الدین علی یزدی مؤلف ظفرنامه ٔ تیموری و از گویندگان قرن دهم هجری قمری بود که او را نیازی یزدی نیز می گفته اند. از اشعار اوست :
خواستم بهر فراغت به جهان مأوایی
خوشتر از گوشه ٔ میخانه ندیدم جایی .
(از آتشکده ٔ آذر چ شهیدی ص 267) (از فرهنگ سخنوران ). رجوع به فرهنگ سخنوران شود.

شرقی . [ ش َ ] (اِ) قول . حراره . زجل . کخ کخ . موشح . موشحه . تصنیف . عروض البلد. قوما. موالیا. کاری . کان و کان . ملعبه . (یادداشت مؤلف ). رجوع به مترادفات شود.

شرقی . [ ش َ ] (اِخ ) ابن ابوبکر دلائی . از دانشمندان قرن یازدهم هجری قمری و از اهل فاس بود. وی بسال 1019 هَ . ق . در دلاء بدنیا آمد و بسال 1079 هَ . ق . در زاویه درگذشت . او راست : 1- شرح بر شفا. 2- حاشیه بر مطول . (از اعلام زرکلی ).

شرقی . [ ش َ ] (اِخ ) ابن قطامی . شرقی بن القطامی ، مکنی به ابوالمثنی ولیدبن حصین ، یکی از نسابین و روات اخبار و انساب و دواوین است و قصیدة العریب از اوست . (از ابن الندیم ). از راویان است و از ابومجالد روایت می کند. (منتهی الارب ).

شرقی . [ ش َ ] (اِخ ) امام ابوحامد محمدبن حسن شرقی نیشابوری . از روات که به سال 325 هَ . ق . درگذشت . (از معجم البلدان ).

شرقی . [ ش َ ] (اِخ ) قریه ای است دو فرسنگ کمتر میانه ٔ جنوب و مشرق شهر خفر. (فارسنامه ٔ ناصری ).

شرقی . [ ش َ ] (اِخ ) قریه ای است یک فرسنگی کمتر جنوب چرکس . (فارسنامه ٔ ناصری ).

شرقی . [ ش َ ] (اِخ ) قزوینی (یا شرمی قزوینی ). رجوع به شرمی قزوینی و فرهنگ سخنوران شود.

شرقی . [ ش َ ] (اِخ ) ولید شرقی . از راویان است و از ابووائل روایت کند. (منتهی الارب ).

ملک الشعراء بهار.

شرقی . [ ش َ قی ی ] (ع ص نسبی ، اِ) شَرقی . شَرقیّه . هرچیز که آفتاب آن را صبح رسد. ضد غربی . (ناظم الاطباء). || سوی آفتاب برآمدن . (مهذب الاسماء). هرجا که در سمت خاور باشد. || منسوب به شرق ، اعم از انسان و حیوان و دیگر چیزها. || هرچه رو به شرق باشد. (از اقرب الموارد). || منسوب است به شرق که برای سکون و اقامت در مشرق نیشابور این نسبت را داده اند. || منسوب است به شرقیة که محله ای است در بغداد. (از انساب سمعانی ). || رنگ سرخی است . (از اقرب الموارد).