عزب

عازب

مردبیی زن، مردیازن بی کس وتنها
۱ - مرد یا زن تنها . ۲ - مرد بی زن مجرد جمع عزاب .
غایب شدن شوی زن در ایام ظهر خالی و ویران گردیدن زمین

(عَ زَ ) [ ع . ] (ص . ) مرد یا زن تنها و مجرّد. ج . عزاب .

عزب. [ع َ ] ( ع مص ) غایب شدن شوی زن در ایام طهر. ( از منتهی الارب ): عزب طهر المراءة؛ همسر آن زن از وی غایب شد. ( از اقرب الموارد ). عُزوب. رجوع به عزوب شود. || خالی و ویران گردیدن زمین. ( از منتهی الارب ): عزبت الارض ؛ آن سرزمین خالی از سکنه شد، خواه حاصلخیز باشد و خواه بی حاصل و خشک. ( از اقرب الموارد ). عُزوب. رجوع به عزوب شود.

---

عزب.[ ع َ زَ ] ( ع ص ) مرد بی زن ، و آن به سبب انفراد و تنهایی اوست. و زن بی شوی. ( از منتهی الارب ). آنکه او راخانواده و اهل نباشد، از مردان و از زنان. و گویند عزب ، مرد بی خانواده و اهل است و عزبة زن بی شوی. ( ازاقرب الموارد ). جمع آن در مذکر عُزّاب به اعتبار اصل آن که عازب است ، و أعزاب به اعتبار لفظ آن. ( از اقرب الموارد ) ( از منتهی الارب ). در تداول فارسی زبانان ، مرد بی زن. ( دهار ). مرد ناکدخدا و مجرد و آنکه زن اختیار نکرده باشد. ( ناظم الاطباء ). مجرد :
نه یکی و نه دو و نه سه و هشتاد و دویست
هرگز این دخت بسودن نتواند عزبی.ای پسر گیتی زنی رعناست بس غرچه فریب
فتنه سازد خویشتن را چون به دست آرد عزب.فارغ از آبستنی روز و شب
نامیه عنین و طبیعت عزب.من گُرْسنه در برابرم سفره نان
همچون عزبم بر در حمام زنان.عزب را نکوهش کند خرده بین
که میرنجد از خفت وخیزش زمین.نسبتی سخت قریب است خدا خیر کناد
دختر رز عزب است و پسر حرص عزب.تعزب ؛ عزب شدن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( المصادر زوزنی ). تأبد؛ عزب بنشستن. ( تاج المصادر بیهقی ). || محاسب و مستوفی درجه سیُم که از او زیردست تر نباشد. ( از یادداشت مرحوم دهخدا ). و رجوع به عزب باشی و عزب دفتر و عزب نویس شود.

ازدواج نکرده، مجرد.