عصبانی

عصبی , عنیف , غاضب , مجنون , مسعور , معتوه

( صفت ) ۱ - آن که خشمگین باشد غضبناک . ۲ - آن که روحا ناراحت است کسی که تعادل قوای ارادی و تسلط خود را بر اثر ناراحتی از دست داده است . ۳ - عصبی مزاج .

(عَ صَ ) [ ع . ] (ص نسب . ) خشمگین .

عصبانی. [ ع َ ص َ ] ( ص نسبی ) منسوب به عصب ، با زیادت الف و نون برای تأکید، مثل ربانی و لحیانی و برانی و روحانی و جسمانی و صمدانی. ( یادداشت مرحوم دهخدا ). عصب دار. دارای عصب و پی : اعالی معده را فم معده خوانند، در جرم او قوت عصبانی بیشتر از لحمانی است... و اسافل او را قعر معده گویند و در جرمش قوت لحمانی بیشتر از عصبانی است. ( نزهةالقلوب حمداﷲ مستوفی ). و جرم مشیمیه نیز عصبانی است. ( نزهة القلوب ). || ( اصطلاح پزشکی ) آنکه روحاً ناراحت است. کسی که تعادل قوای ارادی و تسلط خود را بر اثر ناراحتی و خشم از دست داده است. || عصبی مزاج. ( فرهنگ فارسی معین ). رجوع به عصبی مزاج شود. || آنکه خشمگین باشد. غضبناک. ( فرهنگ فارسی معین ).
- عصبانی شدن ؛ خشمگین شدن. چیره شدن حالت عصبانیت و خشم بر کسی.
- عصبانی کردن ؛ خشمگین کردن. چیره کردن حالت خشم و عصبانیت بر کسی.

= عصبی

بدرهده؛ بُرگِ کِر؛ قِرنا؛ تووِرده؛ گِم زیده؛ کِر؛ زُو به گم؛ سر آ تَش؛ سر به تش؛ جِرّی ( جر جرو ) ؛ اَقه دِرده؛ تش تشی

خشمگین