کلمه جو
صفحه اصلی

شرمسار


مترادف شرمسار : آزرمگین، خجل، روسیاه، سرافکنده، سربزیر، شرم زده، شرمگین، شرمنده

متضاد شرمسار : سربلند، مباهی، مفتخر

برابر پارسی : سرشکسته، پکر

فارسی به انگلیسی

ashamed, shamefaced, sorrowful, sorry, shamefacedly, put to shame, ashemed

put to shame, ashemed


ashamed, shamefaced, sorrowful, sorry, shamefacedly


فارسی به عربی

خجلان

مترادف و متضاد

ashamed (صفت)
سرافکنده، شرمنده، شرمسار، خجل، رسوا، سردرپیش، ننگ اور

آزرمگین، خجل، روسیاه، سرافکنده، سربزیر، شرم‌زده، شرمگین، شرمنده ≠ سربلند، مباهی، مفتخر


فرهنگ فارسی

خجل، شرمنده
( صفت ) خجل شرمنده منفعل .

فرهنگ معین

( ~ . ) (ص مر. )خجل ،شرمنده ،منفعل .

لغت نامه دهخدا

شرمسار. [ ش َ ] ( ص مرکب ) شرمنده و منفعل و خجل. ( ناظم الاطباء ). سرافکنده. آزرمگین. شرمگین. خجلان. ( یادداشت مؤلف ). شرم زده. شرمنده. شرمگین. ( آنندراج ). شرمنده. ( شرفنامه منیری ) :
شکر و سیم پیش همت او
از من و شعر شرمسارتر است.
خاقانی.
ای در بار امید از تو شده تنگبار
از شکر تنگ تو تنگ شکر شرمسار.
خاقانی.
بخت آمد خون گریست پیشم
کز رنگ سیاه شرمسارم.
خاقانی.
حاشا که مرا از او به رفتن
بس دیرنه شرمسار بیند.
نظامی.
ای که از امروز نیی شرمسار
آخر از آن روز یکی شرم دار.
نظامی.
ای هنر از مردی تو شرمسار
از هنر بیوه زنی شرم دار.
نظامی.
کای من مسکین به تو در شرمسار
از خجلان درگذر و درگذار.
نظامی.
یکی باز پس خائن شرمسار
نیابد همی مزد ناکرده کار.
سعدی ( بوستان ).
اگر بنده ای دست حاجت برآر
وگر شرمسار آب حسرت ببار.
سعدی ( بوستان ).
به حسرت تحمل کنان شرمسار
چو درویش در دست سرمایه دار.
سعدی ( بوستان ).
کرم بین و لطف خداوندگار
گنه بنده کرده ست و او شرمسار.
سعدی ( گلستان ).
نگویم خدمت آوردیم و طاعت
که از تقصیر خدمت شرمساریم.
سعدی.
بود که لطف ازل رهنمون شود حافظ
وگر نه تا به ابد شرمسار خود باشیم.
حافظ.
بس که در خرقه آلوده زدم لاف صلاح
شرمسار از رخ ساقی و می رنگینم.
حافظ.
ز دست کوته خود زیر بارم
که از بالابلندان شرمسارم.
حافظ.
شاهدان در جلوه و من شرمسار کیسه ام
ای فلک این شرمساری تا به کی باید کشید.
حافظ.
دشمن به قصد حافظ اگر دم زند چه باک
منت خدای را که نیم شرمسار دوست.
حافظ.
تا به کی شرمسار باید بود
مدتی هم بکار باید بود.
اوحدی.
هر سیه کاری که از کردار خود شد منفعل
ابر رحمت از جبین شرمسار خویش یافت.
صائب تبریزی ( از آنندراج ).
ابد را بقا مستعار از تو هست
بقا در بقا شرمسار از تو هست.
مؤلف شرفنامه منیری.
- شرمسار ساختن ؛ شرمسار کردن. شرمنده کردن. خجل کردن :

شرمسار. [ ش َ ] (ص مرکب ) شرمنده و منفعل و خجل . (ناظم الاطباء). سرافکنده . آزرمگین . شرمگین . خجلان . (یادداشت مؤلف ). شرم زده . شرمنده . شرمگین . (آنندراج ). شرمنده . (شرفنامه ٔ منیری ) :
شکر و سیم پیش همت او
از من و شعر شرمسارتر است .

خاقانی .


ای در بار امید از تو شده تنگبار
از شکر تنگ تو تنگ شکر شرمسار.

خاقانی .


بخت آمد خون گریست پیشم
کز رنگ سیاه شرمسارم .

خاقانی .


حاشا که مرا از او به رفتن
بس دیرنه شرمسار بیند.

نظامی .


ای که از امروز نیی شرمسار
آخر از آن روز یکی شرم دار.

نظامی .


ای هنر از مردی تو شرمسار
از هنر بیوه زنی شرم دار.

نظامی .


کای من مسکین به تو در شرمسار
از خجلان درگذر و درگذار.

نظامی .


یکی باز پس خائن شرمسار
نیابد همی مزد ناکرده کار.

سعدی (بوستان ).


اگر بنده ای دست حاجت برآر
وگر شرمسار آب حسرت ببار.

سعدی (بوستان ).


به حسرت تحمل کنان شرمسار
چو درویش در دست سرمایه دار.

سعدی (بوستان ).


کرم بین و لطف خداوندگار
گنه بنده کرده ست و او شرمسار.

سعدی (گلستان ).


نگویم خدمت آوردیم و طاعت
که از تقصیر خدمت شرمساریم .

سعدی .


بود که لطف ازل رهنمون شود حافظ
وگر نه تا به ابد شرمسار خود باشیم .

حافظ.


بس که در خرقه ٔ آلوده زدم لاف صلاح
شرمسار از رخ ساقی و می رنگینم .

حافظ.


ز دست کوته خود زیر بارم
که از بالابلندان شرمسارم .

حافظ.


شاهدان در جلوه و من شرمسار کیسه ام
ای فلک این شرمساری تا به کی باید کشید.

حافظ.


دشمن به قصد حافظ اگر دم زند چه باک
منت خدای را که نیم شرمسار دوست .

حافظ.


تا به کی شرمسار باید بود
مدتی هم بکار باید بود.

اوحدی .


هر سیه کاری که از کردار خود شد منفعل
ابر رحمت از جبین شرمسار خویش یافت .

صائب تبریزی (از آنندراج ).


ابد را بقا مستعار از تو هست
بقا در بقا شرمسار از تو هست .

مؤلف شرفنامه ٔ منیری .


- شرمسار ساختن ؛ شرمسار کردن . شرمنده کردن . خجل کردن :
ز بس که بر سر من تافت آفتاب رضاش
مرا چو روی شفق شرمسار می سازد.

خاقانی .


|| (اِمص ) شرمساری . (از آنندراج ). خجلت . سرافکندگی :
زلف او را ز بردن دل غیر
مو به مو شرمسار بایستی .

حسن رفیع (از آنندراج ).



فرهنگ عمید

خجل، شرمنده: ای هنر از مردی تو شرمسار / از هنر بیوه زنی شرم دار (نظامی۱: ۴۷ ).

دانشنامه عمومی

شرمسار نام فیلمی است به کارگردانی اسماعیل کوشان و محصول سال ۱۳۲۹ می باشد.
مریم دختر روستایی که نامزدی به نام احمد دارد، از جوانی شهری به نام محمود فریب می خورد. مریم از ترس رسوایی آوارهٔ شهر می شود. بعد کارش به خوانندگی می کشد و به زودی شهرت و محبوبیت زیادی به دست می آورد. یکبار دیگر محمود برابر مریم قرار می گیرد و به وسیله احمد که همه جا در تعقیب مریم است به قتل می رسد. پس از سال ها مریم و احمد در روستای خود با یکدیگر ازدواج می کند.
وبگاه سوره

واژه نامه بختیاریکا

سر اِشکِناده؛ سر کُت

پیشنهاد کاربران

خجول

خجالت زده . شرمنده


شرمنده

خجالت کشیده
ناراحت شده

آزرمگین، خجل، روسیاه، سرافکنده، سربزیر، شرم زده، شرمگین، شرمنده

کنفت

خجالت کشیدن، شرم داشتن از چیزی


کلمات دیگر: