عبدُالهادی شیرازی (نجف ۱۳۰۵ـ۱۳۸۲ق)
فرزند میرزا اسماعیل حسینی شیرازی، فقیه امامی. برادرزادۀ میرزا محمدحسن شیرازی معروف به میرزای بزرگ بود. در نجف نزد کسانی چون میرزا علی آقا شیرازی، میرزا محمدتقی شیرازی، محمدکاظم خراسانی، شیخ الشریعه اصفهانی، میرزا ابراهیم اصطهباناتی و آقاضیاء عراقی درس خواند. در پیکار علیه انگلیس با میرزا محمدتقی شیرازی (میرزای دوم) همراه بود. عبدالهادی از مدرسان نامدار حوزۀ علمیۀ نجف و سلوک عرفانی او زبانزد بود. شعر نیز به خوبی می سرود. از ۱۳۶۹ق بینایی خود را از دست داد و تلاش او برای درمان، حتی با مسافرت به ایران و مراجعه به پزشکان ایرانی نیز ثمر نداشت. از آثارش: دارالسلام فی الفروع و الاحکام؛ رساله هایی در لباس مشکوک؛ صوم؛ مطهرات؛ استصحاب؛ اجتماع امر و نهی و رضاع؛ رسالۀ عملیه به فارسی و عربی.
فرزند میرزا اسماعیل حسینی شیرازی، فقیه امامی. برادرزادۀ میرزا محمدحسن شیرازی معروف به میرزای بزرگ بود. در نجف نزد کسانی چون میرزا علی آقا شیرازی، میرزا محمدتقی شیرازی، محمدکاظم خراسانی، شیخ الشریعه اصفهانی، میرزا ابراهیم اصطهباناتی و آقاضیاء عراقی درس خواند. در پیکار علیه انگلیس با میرزا محمدتقی شیرازی (میرزای دوم) همراه بود. عبدالهادی از مدرسان نامدار حوزۀ علمیۀ نجف و سلوک عرفانی او زبانزد بود. شعر نیز به خوبی می سرود. از ۱۳۶۹ق بینایی خود را از دست داد و تلاش او برای درمان، حتی با مسافرت به ایران و مراجعه به پزشکان ایرانی نیز ثمر نداشت. از آثارش: دارالسلام فی الفروع و الاحکام؛ رساله هایی در لباس مشکوک؛ صوم؛ مطهرات؛ استصحاب؛ اجتماع امر و نهی و رضاع؛ رسالۀ عملیه به فارسی و عربی.
wikijoo: عبدالهادی_شیرازی_(نجف_۱۳۰۵ـ۱۳۸۲ق)