( صفت ) آنکه بدنش غرق شده غریق .
غرقه تن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
غرقه تن. [ غ َ ق َ / ق ِ ت َ ] ( ص مرکب ) آنکه تنش غریق باشد. غریق :
نی نی چو من جهانی سیراب فیض اوست
سیراب چه که غرقه تن از فرغر سخاش.
نی نی چو من جهانی سیراب فیض اوست
سیراب چه که غرقه تن از فرغر سخاش.
خاقانی.
کلمات دیگر: