( صفت ) تازه و پر آب .
طراوتناک
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
طراوتناک. [ طَ وَ ] ( ص مرکب ) تازه و پر آب :
بُتا گر عنبری با زلف ، با رخسار گر آتش
چسان داری طراوتناک عنبر را تو بر آتش.
بُتا گر عنبری با زلف ، با رخسار گر آتش
چسان داری طراوتناک عنبر را تو بر آتش.
ابونصر نصیرای بدخشانی ( از آنندراج ).
کلمات دیگر: