قاع صفصف

بیابان مستوی

قاع صفصف. [ ع ِ ص َ ص َ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) بیابان مستوی : فیذرها قاعاً صفصفاً لاتری فیها عوجاً و لا امتا. ( قرآن 106/20 و 107 ).
عنبر اشهب روید اگر از گیسوی او
تای یک موی ببخشند به قاع صفصف.نسف از فر خرامیدن تو یافت کنون
فرّ فردوس اگر بود چو قاع صفصف .کاروان سبزه تا از قاع صفصف کرد ارم
صف صف از مرغان روان بر کاروان افشانده اند.قاع صفصف دیده وصف صف سپهداران حاج
کوس رااز زیردستان زیر و دستان دیده اند.