جمع غرله
غرل
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
غرل . [ غ ُ ] (ع ص ، اِ) ج ِ اَغرَل وغَرلاء. (اقرب الموارد). رجوع به اغرل و غرلاء شود.
غرل . [ غ ُ رَ ] (ع اِ) ج ِ غُرلَة. (اقرب الموارد). رجوع به غرلة شود.
غرل. [ غ َ رَ ] ( ع مص ) ختنه نشدن. غیر مختون ماندن. ( از اقرب الموارد ).
غرل. [ غ َ رِ ] ( ع ص ) نیزه دراز. || مرد فروهشته و نرم اندام. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). الرجل المسترخی الخلق : تقول رجل غرل الخلق. ( اقرب الموارد ).
غرل. [ غ ُ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ اَغرَل وغَرلاء. ( اقرب الموارد ). رجوع به اغرل و غرلاء شود.
غرل. [ غ ُ رَ ] ( ع اِ ) ج ِ غُرلَة. ( اقرب الموارد ). رجوع به غرلة شود.
غرل. [ غ َ رِ ] ( ع ص ) نیزه دراز. || مرد فروهشته و نرم اندام. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). الرجل المسترخی الخلق : تقول رجل غرل الخلق. ( اقرب الموارد ).
غرل. [ غ ُ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ اَغرَل وغَرلاء. ( اقرب الموارد ). رجوع به اغرل و غرلاء شود.
غرل. [ غ ُ رَ ] ( ع اِ ) ج ِ غُرلَة. ( اقرب الموارد ). رجوع به غرلة شود.
غرل . [ غ َ رَ ] (ع مص ) ختنه نشدن . غیر مختون ماندن . (از اقرب الموارد).
غرل . [ غ َ رِ ] (ع ص ) نیزه ٔ دراز. || مرد فروهشته و نرم اندام . (منتهی الارب ) (آنندراج ). الرجل المسترخی الخلق : تقول رجل غرل الخلق . (اقرب الموارد).
کلمات دیگر: