صداع که از بسیار نشستن در آفتاب عارض
صداع شمسی
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
صداع شمسی. [ ص ُ ع ِ ش َ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) صداع که از بسیار نشستن در آفتاب عارض شود. || قسمی صداع که از طلوع آفتاب پیدا شده و رو به ازدیاد میرود تا ارتفاع آفتاب و نزدیک غروب زائل میشود.
کلمات دیگر: