( صفت ) سزاوار لایق شایسته .
اندرخورد
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
اندرخورد. [ اَ دَ خوَرْ / خُر ] ( ن مف مرکب ) لایق و سزاوار و زیبا. ( برهان قاطع ). لایق و زیبا. ( مؤید الفضلاء ). لایق. زیبا. ازدر. اندرخور. اندرخورا. درخورد. شایان. فراخور. ( از شرفنامه منیری ) :
مر زنان راست جامه اندرخورد
هرچه باشد رواست جامه مرد.
نیست اندرخورد هر دل درد او.
جز قزاکند نبوداندرخورد.
مر زنان راست جامه اندرخورد
هرچه باشد رواست جامه مرد.
سنایی.
نیست هرکس در محبت مرد اونیست اندرخورد هر دل درد او.
رکن الدین کرمانی.
زینت از بهر زن بود که بمردجز قزاکند نبوداندرخورد.
لطیفی.
کلمات دیگر: