( ~. ) ۱ - (اِ. ) نوعی خیمه . ۲ - (ص مر. ) محکم ، استوار.
زمین دوز
فرهنگ معین
لغت نامه دهخدا
زمین دوز. [ زَ ] ( اِ مرکب ) نوعی از خیمه. ( غیاث ) ( آنندراج ). نوعی از چادر و خیمه. ( ناظم الاطباء ). || ( ن مف مرکب ) کنایه از محکم و استوار. ( آنندراج ) :
منه منت طوق بر گردنم
بر آن در زمین دوز کن دامنم.
منه منت طوق بر گردنم
بر آن در زمین دوز کن دامنم.
ظهوری ( از آنندراج ).
کلمات دیگر: