کارینا جهانی

کارینا جهانی (به لاتین: Carina Jahani) (زادهٔ ۱۹۵۹) زبان شناس و ایران شناس ایرانی-سوئدی، استاد دانشگاه اوپسالا و رئیس بخش زبان های ایرانی این دانشگاه است.او مدرک دکتریِ خود را با ارائهٔ رساله ای با عنوان «استانداردسازی و نظام خط در زبان بلوچی» در سال ۱۹۸۹ از دانشگاه اوپسالا دریافت کرده است.جهانی با گروه زبان شناسی دانشگاه سیستان و بلوچستان همکاری دارد و برخی واحدهای درسی از جمله واج شناسی را در این دانشگاه تدریس می کند.
The Baloch and their neighbours: ethnic and linguistic contact in Balochistan in historical and modern times, 2003. (بلوچ ها و همسایگانشان: تماس قومی و زبانی در بلوچستان طی دوران های تاریخی و معاصر)
Language in society: eight sociolinguistic essays on Balochi, 2000. (زبان در جامعه: هشت نوشتار جامعه شناختی زبان در مورد بلوچی)
Standardization and orthography in the Balochi language, 1989. (استانداردسازی و نظام خط در زبان بلوچی)
او در ۱۶ سالگی یک سال با خانواده ای انگلیسی در انگلیس زندگی کرد که قصد داشتند برای کار در شرکت نفت ایران به آبادان بروند. تماس با این خانواده او را به ایران و زبان فارسی علاقه مند کرد. کارینا جهانی پس از انقلاب ایران، یک سال را در دانشگاه تهران تحصیل کرد اما به خاطر آغاز جنگ ایران و عراق، ایران را ترک کرد.
او در اوپسالا تحصیل در رشته زبان های ایرانی را ادامه داد و پس از آشنایی با دیگر زبان های ایرانی غیرفارسی، به مرور به بلوچی به این خاطر که در این حوزه کار زیادی انجام نشده گرایش پیدا کرد.
او از اکتبر ۸۶ تا سال ۱۹۹۴ سه سفر به پاکستان داشت و با زبان بلوچی آشنا گردید. در دسامبر ۱۹۹۷ هم سفری به زاهدان داشت و یک هفته در آنجا ماند. پس از آن به تحقیق دربارهٔ زبان بلوچی پرداخت و به همین دلیل بود که تز دکترای خود را به زبان بلوچی و کارها و پیشنهادهایی در به وجود آوردن رسم الخط واحد برای پیشبرد زبان و ادبیات بلوچی و یکسان سازی نوشتار آن اختصاص داد. بعد از آن به انجام پژوهش هایی در زمینه بلوچی شناسی و شاعری به نام گل خان نصیر از پاکستان، دوزبانگی یا حتی سه زبانگی فرزندان بلوچی که در سوئد بزرگ می شوند و نقش این زبان ها در زندگی آن ها و همچنین ساختار گویش های بلوچی رایج در ایران یعنی لهجه های سراوانی، جنوبی (نیکشهر، چابهار) و تأثیر زبان فارسی بر این لهجه ها پرداخت.